Εγωιστικά Όντα

Προσπαθώντας να εξηγήσει κανείς την ανθρώπινη φύση μπαίνει στον πειρασμό να μελετήσει τον εαυτό του με μια αυτοκριτική διάθεση. Η προσέγγιση του εαυτού ως πειραματόζωου ενέχει πολλούς κινδύνους. Η πιθανότατη κατάρριψη της εικόνας που σχηματίζει κανείς στο πέρασμα του χρόνου για το εγώ του, οδηγεί σε ένα - κατά τ'άλλα ακραίο - φάσμα αποτελεσμάτων, μια γκάμα ριζοσπαστικών αυτοπροσδιοριστκών επιλογών που μπορούν είτε να δημιουργήσουν τραύματα στον χαρακτήρα είτε όμως να απελευθερώσουν το άτομο από τον ίδιο του τον εαυτό. Το κόστος της αναζήτησης είναι η αναγνώριση του τέρατος το οποίο κρύβουμε μέσα μας. Το κέρδος από την άλλη, αφορά στην πιθανότητα απελευθέρωσης του αγγελικού μας στοιχείου. Ψάχνοντας κανείς μέσα στο μυαλό του, αδυνατεί σε πρώιμο στάδιο να αντιληφθεί εάν ταξιδεύει στις σκέψεις του ή απλά σκάβει τον ίδιο του τον λάκκο.

Και φτάνω στο θέμα που ήθελα να αναφερθώ. Τον τελευταίο καιρό μελετώ τις πράξεις μου και το νόημα τους πίσω απ'τις λέξεις που χρησιμοποιώ για να τις περιγράψω κι αν μπορώ να τις εξηγήσω. Πλέον, μου είναι ξεκάθαρο πως είμαι εγωιστής. Το εργαλείο της συναισθηματικής εκλογίκευσης όμως με παροτρύνει να αναλύσω σε μεγαλύτερο βαθμό την εγωιστική μου φύση, να ξεκαθαρίσω τη θετική μα και την αρνητική πτυχή του εγωισμού μου και να δώσω περαιτέρω χώρο ανάπτυξης στη θετική.

Στο κάτω-κάτω, ό,τι κάνουμε και λέμε, αφορά εμάς τους ίδιους σε βαθύτερη ανάλυση.

Θεωρώ πως ο εγωισμός χωρίζεται σε υγιή και σε αρρωστημένο κι επεξηγώ.

Ο υγιής εγωισμός αφορά σε πράξεις, λόγια και στάσεις μας απέναντι σε καταστάσεις, ανθρώπους και συμπεριφορές που αν και συμβαίνουν για προσωπική ευχαρίστηση, με σκοπό να καλύψουν μιαν ανάγκη του είναι μας, ωστόσο, συμβάλλουν στη βελτίωση της θέσης των υπόλοιπων ανθρώπων μέσα στην κοινωνία, ενισχύοντας το κοινό καλό. Για παράδειγμα, η επιθυμία κάποιου να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, ο στόχος του να κάνει μια ολοκληρωμένη οικογένεια και το ενδεχόμενο όνειρό του προσφοράς στην κοινωνία, αποφέρει κάποια υψηλά επίπεδα ευχαρίστησης, την αίσθηση της αξίας μέσω της κάλυψης της ανάγκης του ανήκειν και της υιοθέτησης χαρακτηριστικών της κοινωνίας που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα, δίνοντας παράλληλα μια ταυτότητα και ένα νόημα ζωής στον άνθρωπο.

Απ'την άλλη, υπάρχει κι ο αρρωστημένος εγωισμός, αυτός που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε. Αυτός, ο δεύτερος εγωισμός μας είναι που καταστρέφει εμάς και τους γύρω μας. Κρύβεται παντού, σε κάθε μας σκέψη, ερώτηση κι απόφαση. Γιατί να το κάνω αυτό; Τί θα μου αποφέρει; Είναι ο εγωισμός που ενισχύει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, αυτός που δε δίνει τη δυνατότητα της ενσυναίσθησης, της συνειδητότητας, της γυμνής αλήθειας που κρύβονται μέσα μας ως δεξιότητες κι αρετές να βγουν στην επιφάνεια, κάνοντάς μας ρατσιστές και φοβικούς απέναντι στο άνγωστο, κάνοντάς μας πλεονέκτες και πρόθυμους να εκμεταλλευτούμε τον αδύναμο, κάνοντάς μας γλείφτες και κόλακες στα υπόλοιπα κοινωνικά κοράκια που θέλουμε να μοιάξουμε.

Πιστεύω πως είναι αναπόφευκτο για κάποιον να μη λειτουργήσει εγωιστικά. Το θέμα ωστόσο είναι πως υπάρχει ένα πρόβλημα. Η μη αναζήτηση της υποκειμενικής αλήθειας απ'τους ανθρώπους ενισχύει την άγνοια. Η άγνοια αφήνει στην τυχαιότητα την εγωιστική συμπεριφορά, δηλαδή, το εάν αυτή θα'ναι υγιής ή αρρωστημένη. Εφόσον δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη φύση μας, ας περιθωριοποιήσουμε το κακό μέρος αυτής, δίνοντας σημασία σε αυτά που μπορούν να βελτιώσουν τη θέση όλης της ανθρωπότητας, καταρρίπτοντας το τέρας που κρύβουμε μέσα μας κι ενισχύοντας το αγγελικό μας στοιχείο.

Και το ταξίδι συνεχίζεται σκάβοντας όλο και πιο βαθιά.

Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη KELLEPICS.

Γραμμένο μια νυχτιά του 2015.