Μάτια, σκέψη, μάτια. Νους κι αντίληψη. Λογική και συναίσθημα. Ψυχολογία του ατόμου, ψυχολογία της μάζας και το κενό. Βλέπουμε, ακούμε, δεχόμαστε ερεθίσματα που αφιλτράριστα κρατάμε ό,τι κάποιος άλλος όρισε.
Αυτό τον μήνα τα ΜΜΕ και η κοινωνία κατ'επέκταση είχε στα χέρια της έναν υπουργό, μια χώρα, μια δράκα φανατισμένων ισλαμιστών, ένα θύμα bullying που βρέθηκε νεκρό, και μέσα από αυτούς προσπάθησε και προσπαθεί να καλύψει τα κενά της, κάνοντας bullying στον ίδιο της τον εαυτό.
Το να εθελοτυφλούμε, να αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να παιδιαρίζουμε έτσι μόνο σε φαυλότητα μπορεί να οδηγήσει. Αρεσκόμαστε στο να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, σαν άλλοι κριτές, κατακριτές των άλλων, μα όχι κι επικριτές του εαυτού μας. Η στενή αντίληψη, η κρίση χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και με ελλιπή πληροφόρηση, τα εφήμερα συναισθήματα που δεν μπορούν να αποτυπώσουν τις μοναδικές σκηνές και στιγμές που'ναι τόσο φευγαλέες, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι που θα αποδώσει, όσο εύπορη κι αν είναι η κατάσταση που βιώνουμε.
Αποφεύγουμε τη σκέψη γιατί μας κουράζει, και στιγματίζουμε όσους προσπαθούν να το κάνουν μέσω της στάσης μας απέναντί τους. Λειτουργούμε κατά βάση με το συναίσθημα και γι'αυτό σήμερα μπορεί να πέφτουμε στις αγκάλες των νοητικών μας εραστών, μα αύριο σαν τις ύαινες θα πέσουμε να τους φάμε. Αναλισκόμαστε λοιπόν σε μια στρεβλή σχέση με την πραγματικότητα, τις σχέσεις με τους άλλους μα κυρίως με τον εαυτό μας.
Η ρίζα του κακού βρίσκεται μέσα μας, όπως και το καλό επίσης.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη Werni.
Γραμμένο μια μέρα του 2015.
Αυτό τον μήνα τα ΜΜΕ και η κοινωνία κατ'επέκταση είχε στα χέρια της έναν υπουργό, μια χώρα, μια δράκα φανατισμένων ισλαμιστών, ένα θύμα bullying που βρέθηκε νεκρό, και μέσα από αυτούς προσπάθησε και προσπαθεί να καλύψει τα κενά της, κάνοντας bullying στον ίδιο της τον εαυτό.
Το να εθελοτυφλούμε, να αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να παιδιαρίζουμε έτσι μόνο σε φαυλότητα μπορεί να οδηγήσει. Αρεσκόμαστε στο να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, σαν άλλοι κριτές, κατακριτές των άλλων, μα όχι κι επικριτές του εαυτού μας. Η στενή αντίληψη, η κρίση χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και με ελλιπή πληροφόρηση, τα εφήμερα συναισθήματα που δεν μπορούν να αποτυπώσουν τις μοναδικές σκηνές και στιγμές που'ναι τόσο φευγαλέες, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι που θα αποδώσει, όσο εύπορη κι αν είναι η κατάσταση που βιώνουμε.
Αποφεύγουμε τη σκέψη γιατί μας κουράζει, και στιγματίζουμε όσους προσπαθούν να το κάνουν μέσω της στάσης μας απέναντί τους. Λειτουργούμε κατά βάση με το συναίσθημα και γι'αυτό σήμερα μπορεί να πέφτουμε στις αγκάλες των νοητικών μας εραστών, μα αύριο σαν τις ύαινες θα πέσουμε να τους φάμε. Αναλισκόμαστε λοιπόν σε μια στρεβλή σχέση με την πραγματικότητα, τις σχέσεις με τους άλλους μα κυρίως με τον εαυτό μας.
Η ρίζα του κακού βρίσκεται μέσα μας, όπως και το καλό επίσης.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη Werni.
Γραμμένο μια μέρα του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου