Ιστοριούλα

Και είπε πριν χαθεί, ''όλα όσα βλέπουμε με τα μάτια είναι απειροελάχιστα σε σχέση με αυτά που μπορούμε να δούμε με την σκέψη''.

Κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία που μόλις θα σας διηγηθώ.

Σε έναν μακρινό πλανήτη ονόματι Rootbird ζούσε ένα νοήμον είδος που έμοιαζε με τους ανθρώπους. Το όνομα του είδους ήταν ριζοπούλια-sapiens. Τα ριζοπούλια αν και είχαν την μορφή ανθρώπου διέφεραν από εμάς καθώς όπου γεννιόντουσαν (και γεννιόντουσαν όπου να'ναι), αφήνανε ρίζες μέσα στο έδαφος που τους οδηγούσαν σπίτι, οι οποίες ήταν λεπτές μα αδύνατο να κοπούν. Μεγάλωναν λοιπόν και όπου κι αν πηγαίναν τους ακολουθούσε μια ουρά με ρίζες η οποία συνεχώς μεγάλωνε. Λογικό θα ήταν να σκεφτόσασταν πως, αν είχανε πάει παντού στον πλανήτη τους τον Rootbird, τότε θα είχε γεμίσει ο πλανήτης με ρίζες! Αυτό που δεν σας είπα ακόμη όμως είναι πως τα ανθρωπόμορφα ριζοπούλια είχανε και φτερά, σαν αυτά των αγγέλων όπως τα έχουμε στο νου μας..
Αν μη τι άλλο είχανε παράξενη μορφή! Οπότε φανταστείτε ανθρωπόμορφους αγγέλους να πετάνε από μεριά σε μεριά σε όλο τους τον πλανήτη και να ακολουθεί από πίσω τους ένα περίπλοκο δίκτυο αποτελούμενο από ρίζες λεπτές αλλά δυνατές που δεν κοβόντουσαν.

Μια μέρα στον πλανήτη Rootbird, δυο ριζοπούλια (ο Σοφόπουλος και ο Γνωσόπουλος) είχαν μια συζήτηση για το πως θα ήταν η ζωή τους αν δεν είχανε φτερά και ρίζες. Τους φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο να καταφέρουν να επιβιώσουν υπό αυτές τις συνθήκες καθώς είχανε συνηθίσει βλέπετε να ζούνε με τα αγγελικά φτερά τους και τις λεπτές τους ρίζες που μοιάζανε με ουρές.

Η συζήτηση κύλησε κάπως έτσι:
-Γνωσόπουλος: Φιλόπουλε μου, χθες το βράδυ είδα έναν εφιάλτη κι από την τρομάρα μου κόντεψαν να μου πέσουν τα φτερά..
-Σοφόπουλος: Έλα ρε αδερφόπουλε μου, τι είδες στα όνειρα σου που ήταν τόσο τρομακτικό;
-Γνωσόπουλος: Είδα, λοιπόν, στον ύπνο μου πως είχε ξεσπάσει μια επιδημία στον πλανήτη μας και μέσα σε λίγες ημέρες είχαμε χάσει τα φτερά μας και είχανε κοπεί οι ρίζες μας!
-Σοφόπουλος: Τρομερός εφιάλτης!
-Γνωσόπουλος: Πράγματι, ξύπνησα κατατρομαγμένος!
-Σοφόπουλος: Φαντάζεσαι να μπορούσε να συμβεί αυτό στα αλήθεια; Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε θα ήταν πολύ διαφορετικός, όλα όσα κάνουμε τώρα και μας φαίνονται εύκολα, τότε θα μας φαίνονταν ακατόρθωτα!
-Γνωσόπουλος: Δε ξέρω τι να πω πραγματικά, ισχύει πως αυτό θα μπορούσε να είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αντί για να πετάμε, θα έπρεπε να περπατάμε στο έδαφος μονάχα και δε θα είχαμε άλλη επιλογή! Και όσο για τις ρίζες μας που μας οδηγούν στο σπίτι! Πω πω! Δε θέλω να το φαντάζομαι γιατί ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη..
-Σοφόπουλος: Ευτυχώς όμως αυτό ήτανε απλά ένα άσχημο όνειρο που δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ!
-Γνωσόπουλος: Ναι όντως!

Σίγουρα η παραπάνω συζήτηση μας ξενίζει λίγο.. Σκεφτείτε όμως πως κι εμείς οι άνθρωποι καθώς γεννιόμαστε έχουμε κάποιες ρίζες καλώς ή κακώς, οι οποίες μας οδηγούν στο σπίτι και είναι θα λέγαμε η πηγή αυτού που είμαστε. Επίσης, εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να φτάσουμε σε πολλά που δεν πιστεύουμε πως μπορούμε για διάφορους λόγους που βαριέμαι να σας ξαναλέω.. Οπότε δε διαφέρουμε τελικά από τους φανταστικούς μας φίλους τα ριζοπούλια καθώς έχουμε ρίζες και φτερά που απλά δε μπορούμε να δούμε.

Στην ζωή μας θα μας δοθεί η δυνατότητα να πάμε σε διάφορα μέρη, να φτάσουμε όσο πιο μακρυά και ψηλά γίνεται! Μα δε πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε και ποιο είναι το σπίτι μας, ή μάλλον καλύτερα το πρώτο και σημαντικότερο μας σπίτι, αφού θα μπορούσε να πει κανείς πως όπου βρισκόμαστε είναι το σπίτι μας.

Όλα όσα βλέπουμε με τα μάτια είναι απειροελάχιστα σε σχέση με αυτά που μπορούμε να δούμε με την σκέψη. Είπα πριν χαθώ, στο δικό μου παραμύθι..

Γραμμένο τον Ιανουάριο του 2015.

Με την νέα χρονιά!

Γεια και χαρά σε όλους! Καλή χρονιά από θέμα τύχης μας εύχομαι κι ας ευδοκιμήσουμε να βάλουμε το χεράκι μας ώστε να κάνουμε λίγο καλύτερο τον κόσμο μας και φέτος!

Αυτό είναι το πρώτο μου κείμενο για το νέο έτος και τυγχάνει να είναι και το πρώτο στην ενότητα Απόψεις. Θα ήθελα να πω δυο λόγια για όλες τις ευχές που λέμε γενικά στις γιορτές και ειδικότερα τώρα με την αλλαγή του χρόνου.

Η λέξη ευχή, αυτή καθαυτή, είναι μια ομορφότατη λέξη και οι περισσότεροι στο άκουσμά της σκεφτόμαστε θετικά πράγματα. Άρα, το να ευχόμαστε γενικά είναι κάτι καλό, σύμφωνα με τα κριτήρια που θέσαμε. Ωστόσο, επειδή είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να σκάβω όλο και πιο βαθιά, θυμάμαι χρόνια τώρα να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου κι όσο περισσότερο κόσμο μπορώ πως, το να εύχεσαι απλά δεν είναι το σημαντικότερο που μπορείς να κάνεις. Ναι μεν είναι μια όμορφη κίνηση, αλλά είναι παράλληλα και ένας γρήγορος κι εύκολος τρόπος να πεις το κομμάτι σου κι ύστερα να κάτσεις.

Προσωπικά θεωρώ ότι, ένα στάδιο πάνω από την έκφραση των επιθυμιών μας, είναι αυτό της παρότρυνσης επί του πρακτέου. Κι αντί για ευχές, όπως συνηθίζω να κάνω στην αλλαγή της χρονιάς, σας προτρέπω, δίνοντάς σας μια ιδέα, να πάρετε αποφάσεις στη ζωή σας. Να μετουσιωθούν οι ευχές μας σε κάτι πραγματικά αληθινό. Να γίνει η θεωρία πράξη.

Έτσι έρχομαι και σας λέω. Χρόνια καλά να καταφέρετε να ζήσετε, πρώτα ποιότητα μετά ποσότητα, βάζοντας όσο είναι δυνατόν το χεράκι σας γι'αυτό. Υγεία, αγάπη και γαλήνη. Υγεία θα έχετε αν προσπαθήσετε να κάνετε πιο ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με την άσκηση, κι αν βέβαια σταθείτε τυχεροί, ωστόσο το να προσέχετε τον εαυτό σας είναι το νούμερο ένα. Αγάπη θα έχετε αν καταφέρετε να αγαπήσετε τον εαυτό σας, αφού πρώτα τολμήσετε να τον γνωρίσετε και να τον κατανοήσετε, ύστερα θα μπορείτε να κάνετε το ίδιο και με τους άλλους. Γαλήνη θα έχετε όταν μπορέσετε να βρείτε τον τρόπο, να βρίσκετε τις ισορροπίες σας στις ατυχίες που μας συμβαίνουν συχνά πυκνά, ακόμη και την ώρα της τρικυμίας.

Αυτό ήταν το πρώτο σκέλος του μηνύματός μου. Το δεύτερο αφορά κάτι το οποίο στην Ελλάδα, τη χώρα μας, δε συνηθίζεται. Είναι ίσως κι αυτό μια από τις παραδόσεις του δυτικού πολιτισμού, ωστόσο σε αντιδιαστολή με άλλες, είναι μια ιδιαίτερα καλή κίνηση. Αγγλιστί ακούει στο New Year's Resolution. Και με δυο λόγια είναι η απόφαση που παίρνει το εκάστοτε άτομο να θέσει προσωπικούς στόχους για την νέα χρονιά ώστε να αλλάξει κάτι στη ζωή του που δεν του αρέσει, ή έστω να θέσει έναν απλό κι εφικτό στόχο.

Έτσι, μιας και το blog για εμένα ήταν στόχος ενός άλλου έτους, θα θέσω ενώπιόν σας τους φετινούς μου στόχους, ώστε να σας παρακινήσω να θέσετε κι εσείς τους δικούς σας. Να γίνει αυτό ένα παιχνίδι ανάμεσά μας κι ίσως να σπάσει το πάγο που χωρίζει τις καρδιές μας.

Για την νέα χρονιά θέτω ως στόχους: το να μάθω να προσέχω περισσότερο τον εαυτό μου και τους άλλους κι ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Να ψάξω και να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου και μέσα από εμένα και τον υπόλοιπο κόσμο, να μπορέσω έτσι να αγαπήσω τη ζωή ακόμη περισσότερο. Να μάθω να ελέγχω τη σκέψη μου, τις αντιδράσεις και τα λόγια και να σκέφτομαι δυο φορές πριν πω ή κάνω κάτι. Να μη χαθώ με την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Δευτερευόντως, να μπορέσω να πάω στη χώρα που έχω επιλέξει και να κάνω εκεί το πολυπόθητο restart στη ζωή μου. Να βρω τρόπο να αυτοσυντηρούμαι και να συνεχίσω να τολμώ να μαθαίνω νέα πράγματα που θα μοιράζομαι εν καιρώ μαζί σας. Να γνωριστώ με νέους ανθρώπους και πολιτισμούς, να ταξιδέψω σε νέα μέρη και να ακονίσω το μυαλό μου με όλα αυτά τα ερεθίσματα. Αυτό που εύχομαι είναι να παραμείνω ζωντανός σε ένα χρόνο από τώρα και να μπορέσω να κάνω την αυτοκριτική μου.

Θα παρακαλούσα κάθε έναν από εσάς να θέσει έστω κι ένα στόχο για το 2018, δε χρειάζεται να μου τον πει, αρκεί να το σημειώσει κάπου και να το σκέφτεται. Πιστέψτε με, η ζωή μας μπορεί να γίνει πολύ πιο χαοτική όταν δεν έχουμε βρει το σκοπό μας και δε θέτουμε κάθε τόσο στόχους, ασχέτως αν στα μάτια των άλλων οι σκοποί και οι στόχοι μας είναι μη ρεαλιστικοί ή ανόητοι. Κι αν πάει καλά ρε μάγκες και μαγκιόρες στο τέλος της επόμενης χρονιάς, πολύ θα χαρώ να το μοιραστείτε μαζί μου!

Αυτά είχα να πω, στην πρώτη αυτήν ανάρτηση.