Ντριιιιιν, ντριιιιιν, ντριιιιιν!
Όχι, όχι! ΌΧΙ ΠΆΛΙ! Γαμώτο, πάλι πάνω στο καλό. Τι σκατά ονειρευόμουν κι έχω αυτή την αίσθηση; Αυτή την αγνή αίσθηση πληρότητας κι ευδαιμονίας! Μια μάνα στην κουζίνα, ένα παιδί που έτρωγε και δίπλα ένα βιβλίο, ο πατέρας που έκανε δουλειές στον κήπο. Πω πω! Τι θολές εικόνες... Μόνο αυτήν η γλυκιά αίσθηση που με κάνει ήδη να νοσταλγώ τ'όνειρό μου. Τέλος πάντων, καλύτερα να σηκωθώ να βάλω κάτι στο στόμα μου.
Τι ωραίο πρωινό. Ας το συνδυάσω με μια μικρή βόλτα στη γειτονιά, να δω κανένα χαμογελαστό πρόσωπο, τα φύλλα των δέντρων που ξεχάστηκαν να πέσουν, να χαρώ αυτές τις μικρές κι ευχάριστες λεπτομέρειες της χαλεπής ζωής μου.
Ααα καλημέρα κύριε Γιάννη! Τι κάνετε; Πως είστε; Κι εγώ καλά, βγήκα για έναν περίπατο πριν καταπλακώσουν τη δροσιά οι βαριές ακτίνες του ήλιου. Χαχα, ναι! Ποιητικός όπως πάντα, καλή συνέχεια!
Έχει τριαντάφυλλα αυτή την εποχή; Ααα είναι ψεύτικα! Κρίμα. Όμως αυτά τα κατακόκκινα πέταλα, πόσο θυμίζουν τα χείλη της. Ελπίζω να'ναι καλά κι ας έχω καιρό να τη δω. Τι να κάνει άραγε; Γαμημένες αναμνήσεις. Αλλά όλα πάνε καλά! Καιρό είχα να το κάνω αυτό, να σηκωθώ νωρίς και να ζήσω στη μέρα.
Τι να γίνεται στον κόσμο; Αναθεματισμένη τεχνολογία, δε μας αφήνεις σε ησυχία! Πόσο τραγικό; Θέλω να μάθω μα θα'θελα να μην μπορούσα! Να μη γέμιζα από τόσο νωρίς το κεφάλι μου με τα προβλήματα της ανθρωπότητας! Smartphones φτιαγμένα για χαζούς... Θα δω μόνο τους τίτλους των ειδήσεων για να μην μου φάνε όλη την ώρα αυτής της τόσο σπάνιας βόλτας.
Οικονομική Κατάρρευση (ακόμη; στο ναδίρ φτάσαμε!), Κοινωνική Κατάθλιψη (τα έλεγα μα ποιος με άκουγε;), Γυναικόπαιδα που το βάζουν στα πόδια (η καρδιά μου με πιάνει, θα μπορούσαμε να'μαστε εμείς!), ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ (ποιος τρομοκρατεί ποιον τέλος πάντων;), Το Όραμα της Ενωμένης Ευρώπης (οι πούστηδες μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας), Η Ν.Δ. απέτυχε να πραγματοποιήσει τις εσωτερικές εκλογές (πλάκα μας κάνετε; τι περιμένατε από ανθρώπους που ασχολούνται με πολιτική στο Ελλαδιστάν;), Η Ανατολή χρήζει ανάγκης Δυτικού εκδημοκρατισμού (πάλι για ιμπεριαλισμό μιλάει), Τουρκικά F-16 κατέρριψαν Ρωσικό μαχητικό (ποιος ξέρει τι θα ακούσουμε πάλι...), Ο Γέροντας τα προέβλεψε όλα! (ωωωχ άρχισαν, κι εγώ προβλέπω πως μια μέρα δε θα υπάρχουμε πια, τι σκατά κάνω λάθος και δεν με κάνουν ΆΓΙΟ;), Ποιος δημιούργησε τον ISIS; (πλάκα μας κάνεις ρε μάστορα;), Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν έπαψε να υφίσταται (που να δεις τι θα γίνει τώρα που χώνονται και οι Κινέζοι, οι Ινδοί και τα άλλα τα παιδιά...), Το Παγκόσμιο Εμπόριο δυσκολεύεται να συγκρατήσει τα άπληστα στόματα ολάκερης της οικουμένης (ενδιαφέρουσα άποψη), ΤΡΊΤΟΣ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ (λυπάμαι αυτούς που τρομάζουν με τις λέξεις, λες και δεν υφίσταται καθημερινά ο κόσμος όλος τους διάφορους πολέμους, τις φωτιές που βάζουν κάποιοι εδώ κι εκεί, τις φωτιές που θα μας κάψουν όλους...).
Ας το κλείσω το ρημάδι, το καίω και μόνος μου εγώ! Μόνο τραγικά πράγματα συμβαίνουν γύρω μου; Μήπως κάποιος παίζει με το μυαλό μου; Κι αυτή η καταραμένη αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά... Σίγουρα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Είμαι βέβαιος γι'αυτό. Μα τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση; Ποια είναι η κατάσταση που θέλουμε να βιώσουμε εμείς και τα παιδιά μας στο μέλλον; Αααχ εκείνη η πραγματικά απερίγραπτη αίσθηση που είχα μόλις ξύπνησα σήμερα το πρωί, λες να'ναι αυτή που θέλουμε να βιώσουμε; Απ'την άλλη, τι κάθομαι και τα σκέφτομαι όλα αυτά; Μα μια μέρα δε θα υπάρχουμε! Αυτός που είπε πως είμαστε αστερόσκονη, πόσο δίκιο είχε; Αυτός που είπε πως είμαστε το σύμπαν με την μορφή ανθρώπου και εξετάζουμε τον εαυτό μας, δηλαδή, το σύμπαν εξετάζει τον εαυτό του, πόσο δίκιο είχε άραγε; Για κάποιους Λόγος, για άλλους Σύμπαν, Κόσμος, Θεός! Για μένα οι άνθρωποι είμαστε κάτι μικροί καλικάντζαροι, που μπορούμε να γίνουμε υπεράνθρωποι, σαν αυτόν του Νίτσε, να γίνουμε μικροί Θεοί! Μα μια μέρα πίσω στο βυθό του σύμπαντος θα γυρίσουμε μέχρι να τύχει να πάρουμε μιαν άλλη μορφή και να δώσουμε ακόμη μια ευκαιρία στην αυτογνωσία κι αυτοκριτική του.
Γράφω και γράφω, μαθαίνω τον εαυτό μου, μαθαίνω τον κόσμο. Δημιουργώ γιατί φοβάμαι πως θα φύγω και δε θα αφήσω τίποτα στους άλλους. Κοινοποιώ για να'ρθω σε επαφή, να επικοινωνήσω και να δείξω σε όλους ποιος είμαι, να πω σε όλους πως είμαι εδώ, πως για όσο θα ζω, θα προσπαθώ να αναπτύσσομαι, να φτάσω ψηλά σε έναν ουρανό χωρίς ταβάνι που τον κρύβω στο μυαλό μου! Δε θέλω να'μαι μια στάλα που θα πέσει και θα χαθεί με τις υπόλοιπες, θέλω να'μαι η στάλα που θα δώσει ζωή σε έναν σπόρο! Που θα ποτίσω με το πέρασμά μου κάποιες όμορφες συνειδήσεις, να ζήσω μέσα από αυτές όσο πιο πολύ μπορώ! Τι ματαιοδοξία; Τι ανώριμη σκέψη; Πόσο πραγματικά ανελεύθερος είμαι και κοροϊδεύω την ύπαρξή μου φτιάχνοντας τέτοιες ιστοριούλες;
Όλες αυτές οι σκέψεις στις πλάτες μου βαραίνουν τόσο, που είτε θα με ρίξουν στα τάρταρα, είτε θα μου δώσουν δύναμη να πετάξω τις αρρωστημένες ιδέες που μου'δωσαν κάποιοι, που μ'έκαναν να μοιάζω με άγγελο με πληγωμένα φτερά. Τη δύναμη να πετάξω ψηλά και ν'απαρνηθώ τη σισύφεια φύση μου!
Το γράψιμο είναι αυτοψυχαναλυτικό. Το γράψιμο είναι εργαλείο για να μάθει κανείς τον εαυτό του και μέσα απ'τον ίδιο να μάθει τον κόσμο όλο. Το γράψιμο βοηθά να ξεχνιέται κανείς, όση ώρα γράφω δε νιώθω τίποτα άλλο εκτός από μια έξαψη. Μια σύνδεση με κάτι αιώνιο και θείο.
Κάποια κείμενα δεν αξίζει να κρυφτούν από τ'ανοιχτά μυαλά αυτού του μάταιου κόσμου.
Όχι, όχι! ΌΧΙ ΠΆΛΙ! Γαμώτο, πάλι πάνω στο καλό. Τι σκατά ονειρευόμουν κι έχω αυτή την αίσθηση; Αυτή την αγνή αίσθηση πληρότητας κι ευδαιμονίας! Μια μάνα στην κουζίνα, ένα παιδί που έτρωγε και δίπλα ένα βιβλίο, ο πατέρας που έκανε δουλειές στον κήπο. Πω πω! Τι θολές εικόνες... Μόνο αυτήν η γλυκιά αίσθηση που με κάνει ήδη να νοσταλγώ τ'όνειρό μου. Τέλος πάντων, καλύτερα να σηκωθώ να βάλω κάτι στο στόμα μου.
Τι ωραίο πρωινό. Ας το συνδυάσω με μια μικρή βόλτα στη γειτονιά, να δω κανένα χαμογελαστό πρόσωπο, τα φύλλα των δέντρων που ξεχάστηκαν να πέσουν, να χαρώ αυτές τις μικρές κι ευχάριστες λεπτομέρειες της χαλεπής ζωής μου.
Ααα καλημέρα κύριε Γιάννη! Τι κάνετε; Πως είστε; Κι εγώ καλά, βγήκα για έναν περίπατο πριν καταπλακώσουν τη δροσιά οι βαριές ακτίνες του ήλιου. Χαχα, ναι! Ποιητικός όπως πάντα, καλή συνέχεια!
Έχει τριαντάφυλλα αυτή την εποχή; Ααα είναι ψεύτικα! Κρίμα. Όμως αυτά τα κατακόκκινα πέταλα, πόσο θυμίζουν τα χείλη της. Ελπίζω να'ναι καλά κι ας έχω καιρό να τη δω. Τι να κάνει άραγε; Γαμημένες αναμνήσεις. Αλλά όλα πάνε καλά! Καιρό είχα να το κάνω αυτό, να σηκωθώ νωρίς και να ζήσω στη μέρα.
Τι να γίνεται στον κόσμο; Αναθεματισμένη τεχνολογία, δε μας αφήνεις σε ησυχία! Πόσο τραγικό; Θέλω να μάθω μα θα'θελα να μην μπορούσα! Να μη γέμιζα από τόσο νωρίς το κεφάλι μου με τα προβλήματα της ανθρωπότητας! Smartphones φτιαγμένα για χαζούς... Θα δω μόνο τους τίτλους των ειδήσεων για να μην μου φάνε όλη την ώρα αυτής της τόσο σπάνιας βόλτας.
Οικονομική Κατάρρευση (ακόμη; στο ναδίρ φτάσαμε!), Κοινωνική Κατάθλιψη (τα έλεγα μα ποιος με άκουγε;), Γυναικόπαιδα που το βάζουν στα πόδια (η καρδιά μου με πιάνει, θα μπορούσαμε να'μαστε εμείς!), ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ (ποιος τρομοκρατεί ποιον τέλος πάντων;), Το Όραμα της Ενωμένης Ευρώπης (οι πούστηδες μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας), Η Ν.Δ. απέτυχε να πραγματοποιήσει τις εσωτερικές εκλογές (πλάκα μας κάνετε; τι περιμένατε από ανθρώπους που ασχολούνται με πολιτική στο Ελλαδιστάν;), Η Ανατολή χρήζει ανάγκης Δυτικού εκδημοκρατισμού (πάλι για ιμπεριαλισμό μιλάει), Τουρκικά F-16 κατέρριψαν Ρωσικό μαχητικό (ποιος ξέρει τι θα ακούσουμε πάλι...), Ο Γέροντας τα προέβλεψε όλα! (ωωωχ άρχισαν, κι εγώ προβλέπω πως μια μέρα δε θα υπάρχουμε πια, τι σκατά κάνω λάθος και δεν με κάνουν ΆΓΙΟ;), Ποιος δημιούργησε τον ISIS; (πλάκα μας κάνεις ρε μάστορα;), Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν έπαψε να υφίσταται (που να δεις τι θα γίνει τώρα που χώνονται και οι Κινέζοι, οι Ινδοί και τα άλλα τα παιδιά...), Το Παγκόσμιο Εμπόριο δυσκολεύεται να συγκρατήσει τα άπληστα στόματα ολάκερης της οικουμένης (ενδιαφέρουσα άποψη), ΤΡΊΤΟΣ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ (λυπάμαι αυτούς που τρομάζουν με τις λέξεις, λες και δεν υφίσταται καθημερινά ο κόσμος όλος τους διάφορους πολέμους, τις φωτιές που βάζουν κάποιοι εδώ κι εκεί, τις φωτιές που θα μας κάψουν όλους...).
Ας το κλείσω το ρημάδι, το καίω και μόνος μου εγώ! Μόνο τραγικά πράγματα συμβαίνουν γύρω μου; Μήπως κάποιος παίζει με το μυαλό μου; Κι αυτή η καταραμένη αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά... Σίγουρα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Είμαι βέβαιος γι'αυτό. Μα τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση; Ποια είναι η κατάσταση που θέλουμε να βιώσουμε εμείς και τα παιδιά μας στο μέλλον; Αααχ εκείνη η πραγματικά απερίγραπτη αίσθηση που είχα μόλις ξύπνησα σήμερα το πρωί, λες να'ναι αυτή που θέλουμε να βιώσουμε; Απ'την άλλη, τι κάθομαι και τα σκέφτομαι όλα αυτά; Μα μια μέρα δε θα υπάρχουμε! Αυτός που είπε πως είμαστε αστερόσκονη, πόσο δίκιο είχε; Αυτός που είπε πως είμαστε το σύμπαν με την μορφή ανθρώπου και εξετάζουμε τον εαυτό μας, δηλαδή, το σύμπαν εξετάζει τον εαυτό του, πόσο δίκιο είχε άραγε; Για κάποιους Λόγος, για άλλους Σύμπαν, Κόσμος, Θεός! Για μένα οι άνθρωποι είμαστε κάτι μικροί καλικάντζαροι, που μπορούμε να γίνουμε υπεράνθρωποι, σαν αυτόν του Νίτσε, να γίνουμε μικροί Θεοί! Μα μια μέρα πίσω στο βυθό του σύμπαντος θα γυρίσουμε μέχρι να τύχει να πάρουμε μιαν άλλη μορφή και να δώσουμε ακόμη μια ευκαιρία στην αυτογνωσία κι αυτοκριτική του.
Γράφω και γράφω, μαθαίνω τον εαυτό μου, μαθαίνω τον κόσμο. Δημιουργώ γιατί φοβάμαι πως θα φύγω και δε θα αφήσω τίποτα στους άλλους. Κοινοποιώ για να'ρθω σε επαφή, να επικοινωνήσω και να δείξω σε όλους ποιος είμαι, να πω σε όλους πως είμαι εδώ, πως για όσο θα ζω, θα προσπαθώ να αναπτύσσομαι, να φτάσω ψηλά σε έναν ουρανό χωρίς ταβάνι που τον κρύβω στο μυαλό μου! Δε θέλω να'μαι μια στάλα που θα πέσει και θα χαθεί με τις υπόλοιπες, θέλω να'μαι η στάλα που θα δώσει ζωή σε έναν σπόρο! Που θα ποτίσω με το πέρασμά μου κάποιες όμορφες συνειδήσεις, να ζήσω μέσα από αυτές όσο πιο πολύ μπορώ! Τι ματαιοδοξία; Τι ανώριμη σκέψη; Πόσο πραγματικά ανελεύθερος είμαι και κοροϊδεύω την ύπαρξή μου φτιάχνοντας τέτοιες ιστοριούλες;
Όλες αυτές οι σκέψεις στις πλάτες μου βαραίνουν τόσο, που είτε θα με ρίξουν στα τάρταρα, είτε θα μου δώσουν δύναμη να πετάξω τις αρρωστημένες ιδέες που μου'δωσαν κάποιοι, που μ'έκαναν να μοιάζω με άγγελο με πληγωμένα φτερά. Τη δύναμη να πετάξω ψηλά και ν'απαρνηθώ τη σισύφεια φύση μου!
Το γράψιμο είναι αυτοψυχαναλυτικό. Το γράψιμο είναι εργαλείο για να μάθει κανείς τον εαυτό του και μέσα απ'τον ίδιο να μάθει τον κόσμο όλο. Το γράψιμο βοηθά να ξεχνιέται κανείς, όση ώρα γράφω δε νιώθω τίποτα άλλο εκτός από μια έξαψη. Μια σύνδεση με κάτι αιώνιο και θείο.
Κάποια κείμενα δεν αξίζει να κρυφτούν από τ'ανοιχτά μυαλά αυτού του μάταιου κόσμου.
Γραμμένο τον Νοέμβρη του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου