O Μεγάλος Δικτάτορας

Οι περισσότεροι από εμάς, στο άκουσμα του ονόματος Τσάρλι Τσάπλιν, φανταζόμαστε ένα χαμογελαστό ανθρωπάκι που κάνει κάτι περίεργες κι αστείες κινήσεις. Χωρίς να βγάζει άχνα, μιας και οι περισσότερες ταινίες του προέρχονται από τον βουβό κινηματογράφο τότε που δεν υπήρχε ήχος στα βίντεο, μας έκανε να γελάμε και να σκεφτόμαστε τη ζωή, όπως στην ταινία του Μοντέρνοι καιροί. 

Ωστόσο, σε μια άλλη του ταινία με τίτλο Ο μεγάλος δικτάτορας μας δίνεται η ευκαιρία να ακούσουμε τη φωνή του και να απολαύσουμε τα λόγια του. Η ταινία είναι πολιτικού χαρακτήρα και ο πολυαγαπημένος ηθοποιός προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα ενότητας στον κόσμο που θα την έβλεπε. Ένα μήνυμα ανθρωπιάς, βασισμένο στην αγάπη.

Ο παραπάνω λόγος θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους που έχουν ποτέ ειπωθεί. Νομίζω πως ο καθένας μας μπορεί να το αναγνωρίσει αυτό. Είναι τρομερό το γεγονός πως η ταινία αυτή ανέβηκε το 1940, κατά τη διάρκεια δηλαδή του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι δεν είχαν απλώς επίγνωση των δεινών που προκαλούν οι πόλεμοι, γνώριζαν επίσης πως ήταν ανώφελοι για το σύνολο της ανθρωπότητας, μιας και υπήρχαν φωνές που ακουγόντουσαν να λένε πως είμαστε ένα. Εντούτοις, ο πόλεμος τελείωσε μετά από 5 χρόνια, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945.

Οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για όλα. Μπορούμε να δημιουργήσουμε την κόλαση και να ζήσουμε σε αυτή, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε και τον παράδεισο. Για να γίνουν αυτά θα πρέπει να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η ζωή μας και να αλλάξουμε αν χρειάζεται ρότα. Από τον καθένα μας ξεκινά η κάθε αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Αν θέλουμε έναν κόσμο ειρήνης, θα πρέπει να τον δημιουργήσουμε μέσω της αγάπης. Και για να αγαπήσουμε τον κόσμο, πρώτα θα πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

Και κάπου εδώ τίθεται το φιλοσοφικό ερώτημα.

Τι πάει να πει αγάπη για εσένα;