Είναι ο δρόμος της αγάπης αυτός από τον οποίο έχουμε ξεφύγει κι αισθανόμαστε έτσι πολλές φορές ζωντανοί νεκροί;
Κάτι τέτοιο ισχυρίζεται ο Λέο Μπουσκάλια. Ένας Αμερικανός με ιταλική καταγωγή. Διάβασα το βιβλίο του ''Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις''. Είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας, αυτοβοήθειας κι αυτοβελτίωσης όπως τα χαρακτηρίζουν. Ο Λέο δεν ήταν φιλόσοφος, με την αυστηρή έννοια του όρου. Ήταν ένας καθηγητής πανεπιστημίου και το αντικείμενό του ήταν η παιδαγωγική. Έχοντας διδάξει σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είχε άμεση επαφή με τα παιδιά, κι έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό κάτι που φαινόταν να έχει ήδη σαν άνθρωπος, την αμεσότητα στον λόγο του μιας και μπορούσε να μπει εύκολα στη θέση του άλλου. Λίγοι μιλούν τόσο εύκολα στον πραγματικό μας εαυτό, ή αλλιώς στην καρδιά μας, όσο αυτός ο κύριος.
Τον άνθρωπο αυτόν τον αποκαλούσαν ''Dr. Love'' τις δεκαετίες του 80' και 90' στην τότε Αμερική, γιατί ήταν ο πρώτος που τόλμησε να διδάξει την αγάπη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σκεφτείτε πόσο τρελός μπορεί να είναι κάποιος για να δώσει το όνομα αγάπη στο μάθημά του στο πανεπιστήμιο. Αυτός δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Μπουσκάλια. Έκανε και πολλές διαλέξεις σε όλη τη χώρα κι έτσι έγινε πολύ γνωστός. Το βιβλίο που διάβασα είναι ουσιαστικά 13 από τις σημαντικότερες ομιλίες του συγκροτημένες όλες μαζί. Υπήρξε μια περίοδος που πέντε από τα βιβλία του ήταν ταυτόχρονα στη λίστα των New York Times ως best sellers.
Τι έλεγε όμως αυτός ο άνθρωπος;
Αυτό που μας είπε ο τρελός αυτός είναι ουσιαστικά κάτι που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε, κάτι που το νιώθουμε μέσα μας αλλά δεν είμαστε σίγουροι γι'αυτό κι έτσι φοβόμαστε να το βγάλουμε προς τα έξω. Μίλησε για τη δύναμη της αγάπης. Για το πως μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο. Δεν την όρισε γιατί έλεγε πως δε μπορούσε. Ωστόσο με την αγάπη εννοούσε την καλοσύνη, την ευγένεια, τη χαρά, την ίδια τη ζωή. Μας είπε λόγια που έχουν πει πρόσωπα όπως ο Βούδας κι ο Χριστός, αλλά με ένα πιο σύγχρονο λεξιλόγιο. Άρα δεν είπε κάτι που δεν έχει ειπωθεί. Απλά μας το σέρβιρε διαφορετικά στο πιάτο. Δεν μίλησε για το Θεό, για παράδεισο ή κόλαση, καλό και κακό. Μας είπε απλά πως μέσω της αγάπης μπορούμε να ζήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη ζωή. Θα πρέπει ωστόσο για να αγαπήσουμε τη ζωή να αγαπήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό πρώτα. Πρέπει ο καθένας μας να κάνει την αυτοκριτική του, να χάσει τον εαυτό του και να τον βρει, να πονέσει αν χρειαστεί κι εν μέρη να πεθάνει για να ξαναγεννηθεί σε κάτι μοναδικό, περισσότερο ιερό και θείο. Έτσι θα είναι σε θέση ο καθένας μας να δει πέρα από εμπόδια την ομορφιά της ζωής και να τη ζήσει, χωρίς απλά να υπάρχει.
Ο άνθρωπος αυτός προσπάθησε να μας αφυπνίσει ακολουθώντας όσα μας είπε. Ζώντας δηλαδή στην πράξη τη φιλοσοφία της ζωής του.
Προσπάθησε να πείσει τον κόσμο να μην ψάχνει για σωτήρες, γκουρού και τα συναφή. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του, πρέπει να κάνει τις επιλογές του σύμφωνα με αυτό που είναι. Δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλοι και να γίνουμε ίδιοι. Μοιάζουμε μα διαφέρουμε. Ο καθένας θα ακολουθήσει το δρόμο του, μα για τον Μπουσκάλια ο δρόμος της ζωής ταυτίζεται με αυτόν της αγάπης. Έχουμε μια κατεύθυνση να πάρουμε αλλά χωρίς να υπάρχει αναγκαστικά ο ίδιος προορισμός.
Γίνε ο εαυτός σου λέει, γίνε το τέλειο πλάσμα που μπορείς να γίνεις. Είσαι μοναδικός, κανείς δε θα υπάρξει ξανά σαν εσένα. Συνειδητοποίησέ το, αποδέξου το κι έτσι θα έχεις την ευκαιρία να χαρείς τη ζωή στο έπακρο.
Αυτά κι άλλα πολλά. Μπορείτε να βρείτε βιβλία του παντού. Μπορείτε να παρακολουθήσετε διαλέξεις του στο YouTube ή και να ψάξετε απλά στο ίντερνετ πατώντας το όνομά του.
Ήταν σίγουρα εμπορικός, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη δεν συγκρίνεται με συγγραφείς αυτού του είδους, που έγραψαν δηλαδή όμορφα πράγματα απλώς για να πουλήσουν. Όχι, ο άνθρωπος αυτός έζησε αυτά που έλεγε. Και το μήνυμά του έτσι ενδυναμώνεται κι άλλο.
Μπορεί να μη συγκαταλέγεται στους φιλόσοφους, έκανε όμως κάτι πιο δύσκολο, κάτι που πολλοί φιλόσοφοι δεν έκαναν. Έζησε σύμφωνα με αυτά που δίδασκε, και ήταν ειλικρινής. Ήταν άνθρωπος.
Πρώτη φορά συνάντησα κάτι τόσο δυνατό και μου έδωσε την ευκαιρία να καταλάβω πόσο αδύναμος συναισθηματικά είμαι. Πολλοί θα με καταλαβαίνουν ίσως. Ξέρετε το να δείχνει κανείς τα συναισθήματά του εκεί που πρέπει, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Είναι εύκολο να γράφεις τη λέξη σ'αγαπώ, μα πόσο εύκολο είναι να την πεις; Να την πεις σε αυτούς που όντως αγαπάς... Πραγματικά, αν έκανα όλα όσα διάβαζα στο βιβλίο του η ζωή μου θα άλλαζε ριζικά την ίδια κιόλας στιγμή. Λογικά προς κάτι καλύτερο, με περισσότερη ένταση και χρώμα. Μα ποιος έχει τη δύναμη;
Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά, πολλοί μπορεί να βοηθηθείτε. Η ζωή μας μπορεί να είναι μικρή μα μπορούμε να τη ρουφήξουμε μέχρι το μεδούλι. Αυτός που έζησε τη ζωή του, λέει ο Μπουσκάλια, δε τον φοβάται το θάνατο, ή καλύτερα ακόμη κι αν τον φοβάται, δεν τρέμει μπροστά του και τον συναντά με το κεφάλι ψηλά.
Αισθάνομαι πως ό,τι κι αν γράψω, δε φτάνει ώστε να σας δώσω να καταλάβετε πόσο απίθανος είναι ο λόγος του και το νόημα αυτού. Ελπίζω να παρακίνησα κάποιους να τον αναζητήσουν. Μόνο έτσι θα με καταλάβουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου