Ο άνθρωπος στις μέρες μας τείνει να απομονωθεί πλήρως. Ο τρόπος που μεγαλώνουμε μέσα στην κοινωνία είναι αρκετά περίπλοκος και η αβεβαιότητα που αφορά την ανάπτυξη υγιούς χαρακτήρα είναι μεγάλη.
Αυτοί που συνήθως παίζουν άμεσο ρόλο όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση του ατόμου στερούνται της δυνατότητας αυτής λόγω του τρόπου ζωής που ακολουθούμε. Γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι, φίλοι, σύντροφοι και όλος ο κοινωνικός μας περίγυρος καθώς μεγαλώνουμε συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, μα λόγω των σημερινών συνθηκών, όλοι αυτοί οι άνθρωποι απομακρύνονται από το άτομο κι έτσι ένα παιδί σε μικρή ηλικία, η οποία είναι και περισσότερο κρίσιμη, κινδυνεύει να μην έχει κάποιον που θα του μάθει για τη ζωή. Κάποιον σα διδάσκαλο, κι έτσι αν και μεγαλώνει σωματικά μέσα στην κοινωνία μας, πνευματικά μοιάζει να μεγαλώνει μέσα σε ανθρώπινη ζούγκλα στην οποία δεν υπάρχει περιθώριο σωστής διαπαιδαγώγησης σε θεμιτά πλαίσια, καθιστώντας το γυμνό πνευματικά μπροστά στους άλλους που του φαίνονται εχθροί.
Έτσι ως ενήλικες πλέον, πολλοί λόγω του αδύναμου χαρακτήρα που τους αφέθηκε να δημιουργήσουν, έχουν καταστεί έρμαια των άλλων. Άνθρωποι που δε σκέφτονται σωστά, ή τουλάχιστον όσο θα έπρεπε, των οποίων η κριτική ικανότητα δεν αναπτύχθηκε σχεδόν καθόλου, αποτελούν απλά αριθμούς γι'αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να τους χειραγωγούν. Ίσως να μην είναι τυχαίο το γεγονός αυτό, αλλά η σκέψη αυτή ανήκει στη σφαίρα της συνομωσιολογίας, οπότε και την αφήνω.
Καλό θα ήταν κάθε άνθρωπος από παιδί ακόμη, να έχει κάποιον που θα τον αναλάβει, να τον βοηθήσει να μάθει πως λειτουργεί η κοινωνία ώστε να μη μοιάζει αργότερα σαν φτερό στον άνεμο. Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει κάθε άνθρωπος, λίγο πολύ, να είναι παιδαγωγός. Η αγάπη που τρέφουμε για τα παιδιά μας είναι πολύ σημαντική. Επίσης είναι αναγκαία αλλά δυστυχώς όχι ικανή από μόνη της συνθήκη για να διαμορφωθεί ο πολίτης της αυριανής κοινωνίας.
Κάθε άνθρωπος ζει μόνο μια φορά. Αξίζει να δώσουμε την ευκαιρία σε όλους να ζήσουν πραγματικά τη ζωή τους κι όχι απλά να υπάρξουν ως άνθρωποι μονάχοι στον χαμένο κόσμο τους. Ένας από τους τρόπους να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι μέσω της παιδείας, για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται αγάπη κι ανοιχτά μυαλά, διαφορετικά η έλλειψη υγιών χαρακτήρων θα συνεχίσει να υφίσταται και η διαιώνισή της φαντάζει να εκρήγνυται στο μέλλον.
Γραμμένο τον Ιανουάριο του 2016.
Αυτοί που συνήθως παίζουν άμεσο ρόλο όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση του ατόμου στερούνται της δυνατότητας αυτής λόγω του τρόπου ζωής που ακολουθούμε. Γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι, φίλοι, σύντροφοι και όλος ο κοινωνικός μας περίγυρος καθώς μεγαλώνουμε συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, μα λόγω των σημερινών συνθηκών, όλοι αυτοί οι άνθρωποι απομακρύνονται από το άτομο κι έτσι ένα παιδί σε μικρή ηλικία, η οποία είναι και περισσότερο κρίσιμη, κινδυνεύει να μην έχει κάποιον που θα του μάθει για τη ζωή. Κάποιον σα διδάσκαλο, κι έτσι αν και μεγαλώνει σωματικά μέσα στην κοινωνία μας, πνευματικά μοιάζει να μεγαλώνει μέσα σε ανθρώπινη ζούγκλα στην οποία δεν υπάρχει περιθώριο σωστής διαπαιδαγώγησης σε θεμιτά πλαίσια, καθιστώντας το γυμνό πνευματικά μπροστά στους άλλους που του φαίνονται εχθροί.
Έτσι ως ενήλικες πλέον, πολλοί λόγω του αδύναμου χαρακτήρα που τους αφέθηκε να δημιουργήσουν, έχουν καταστεί έρμαια των άλλων. Άνθρωποι που δε σκέφτονται σωστά, ή τουλάχιστον όσο θα έπρεπε, των οποίων η κριτική ικανότητα δεν αναπτύχθηκε σχεδόν καθόλου, αποτελούν απλά αριθμούς γι'αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να τους χειραγωγούν. Ίσως να μην είναι τυχαίο το γεγονός αυτό, αλλά η σκέψη αυτή ανήκει στη σφαίρα της συνομωσιολογίας, οπότε και την αφήνω.
Καλό θα ήταν κάθε άνθρωπος από παιδί ακόμη, να έχει κάποιον που θα τον αναλάβει, να τον βοηθήσει να μάθει πως λειτουργεί η κοινωνία ώστε να μη μοιάζει αργότερα σαν φτερό στον άνεμο. Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει κάθε άνθρωπος, λίγο πολύ, να είναι παιδαγωγός. Η αγάπη που τρέφουμε για τα παιδιά μας είναι πολύ σημαντική. Επίσης είναι αναγκαία αλλά δυστυχώς όχι ικανή από μόνη της συνθήκη για να διαμορφωθεί ο πολίτης της αυριανής κοινωνίας.
Κάθε άνθρωπος ζει μόνο μια φορά. Αξίζει να δώσουμε την ευκαιρία σε όλους να ζήσουν πραγματικά τη ζωή τους κι όχι απλά να υπάρξουν ως άνθρωποι μονάχοι στον χαμένο κόσμο τους. Ένας από τους τρόπους να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι μέσω της παιδείας, για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται αγάπη κι ανοιχτά μυαλά, διαφορετικά η έλλειψη υγιών χαρακτήρων θα συνεχίσει να υφίσταται και η διαιώνισή της φαντάζει να εκρήγνυται στο μέλλον.
Γραμμένο τον Ιανουάριο του 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου