Να την πάλι, για άλλη μια φορά, όπως τότε που ήταν νέα και γεμάτη έντονα συναισθήματα για τα μελλούμενα κι όλα όσα φανταζόταν πως θα μπορούσαν να συμβούν.
Είν'η δεύτερή της φορά και τώρα ξέρει πλέον καλύτερα απ'τον καθένα πόσο σημαντικό μυστήριο είναι το μυστήριο του γάμου.
Βλέπει στον καθρέφτη το πρόσωπό της και πίσω από τα ρυτιδιασμένα μάτια αναγνωρίζει το νεανικό πρόσωπο που είχε κάποτε, μα τώρα, αν και το φως άρχισε να σβήνει κάπως, να ξεθαμπώνει, αναγνωρίζει ότι διακατέχεται από μια σοφία, τη μόνη σοφία που μπορεί να αποκτήσει κανείς στη ζωή του, αυτή της ζώσας ζωής.
Με μια μαεστρική κίνηση, βάζει το κραγιόν της, κι ας της ξέφυγε λίγο, χαμογελά κι είναι πιο έτοιμη από ποτέ να παντρευτεί τον αιώνιο σύζυγό της, που την περίμενε για να την πάρει ήδη απ'όταν είχε γεννηθεί.
Κοίταξε για μια τελευταία φορά έξω από το παράθυρο κι ένα δάκρυ κύλησε για όλη αυτή την ομορφιά που ήξερε πια, καλύτερα απ'όλους, ότι είναι η ζωή.
Εδώ που φτάσαν όλα, τίποτα δεν μένει για να ελπίζει παρά μόνο σε μια τελευταία κίνηση αξιοπρέπειας.
Με το νυφικό της, τα χτενισμένα και καλλωπισμένα της μαλλιά, με το έντονο κόκκινο χρώμα που φώλιαζε στα χείλη της ήταν πλέον ετοιμότερη από ποτέ.
Άνοιξε το συρτάρι, πήρε το όπλο που είχε ετοιμάσει πρωτύτερα και με περίσσεια αποφασιστικότητα έβαλε τέλος στη ζωή της, βρίσκοντας τον παντοτινό της άντρα, τον Θάνατο.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη ArtsyBee.
Υ.Γ. Το παρόν κείμενο αποτελεί μια άσκηση 5λέπτου από σεμινάριο δημιουργικής γραφής με θέμα μια ηλικιωμένη κυρία 70 ετών η οποία βάζει το κραγιόν της πριν παντρευτεί. Πλάκα είχε...!
Είν'η δεύτερή της φορά και τώρα ξέρει πλέον καλύτερα απ'τον καθένα πόσο σημαντικό μυστήριο είναι το μυστήριο του γάμου.
Βλέπει στον καθρέφτη το πρόσωπό της και πίσω από τα ρυτιδιασμένα μάτια αναγνωρίζει το νεανικό πρόσωπο που είχε κάποτε, μα τώρα, αν και το φως άρχισε να σβήνει κάπως, να ξεθαμπώνει, αναγνωρίζει ότι διακατέχεται από μια σοφία, τη μόνη σοφία που μπορεί να αποκτήσει κανείς στη ζωή του, αυτή της ζώσας ζωής.
Με μια μαεστρική κίνηση, βάζει το κραγιόν της, κι ας της ξέφυγε λίγο, χαμογελά κι είναι πιο έτοιμη από ποτέ να παντρευτεί τον αιώνιο σύζυγό της, που την περίμενε για να την πάρει ήδη απ'όταν είχε γεννηθεί.
Κοίταξε για μια τελευταία φορά έξω από το παράθυρο κι ένα δάκρυ κύλησε για όλη αυτή την ομορφιά που ήξερε πια, καλύτερα απ'όλους, ότι είναι η ζωή.
Εδώ που φτάσαν όλα, τίποτα δεν μένει για να ελπίζει παρά μόνο σε μια τελευταία κίνηση αξιοπρέπειας.
Με το νυφικό της, τα χτενισμένα και καλλωπισμένα της μαλλιά, με το έντονο κόκκινο χρώμα που φώλιαζε στα χείλη της ήταν πλέον ετοιμότερη από ποτέ.
Άνοιξε το συρτάρι, πήρε το όπλο που είχε ετοιμάσει πρωτύτερα και με περίσσεια αποφασιστικότητα έβαλε τέλος στη ζωή της, βρίσκοντας τον παντοτινό της άντρα, τον Θάνατο.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη ArtsyBee.
Υ.Γ. Το παρόν κείμενο αποτελεί μια άσκηση 5λέπτου από σεμινάριο δημιουργικής γραφής με θέμα μια ηλικιωμένη κυρία 70 ετών η οποία βάζει το κραγιόν της πριν παντρευτεί. Πλάκα είχε...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου