Μάτια ορθάνοιχτα που μοιάζουν αφελή και παραπέμπουν σε παιδικό βλέμμα. Κινήσεις σπασμωδικές που τις λες και κωμικές, και μια στάση που εκπέμπει σοφία. Η σοφία που κρύβει αφέλεια και μυρίζει χιούμορ. Η κουκουβάγια ως σύμβολο σοφίας, εδώ και 2,5 χιλιετίες, ίσως προέκυψε ως τέτοιο καθώς μπορεί να δει με τα πανέμορφά της μάτια μέσα στα σκοτάδια της φύσης, ίσως αυτό να'ναι και η φιλοσοφία, ένας τρόπος να δεις μέσα στα σκοτάδια του αγνώστου.
Εν έτει 1989, ο Chris Marker, ένας Γάλλος σκηνοθέτης έφερε στο φως μια σειρά με θέμα της την φιλοσοφία και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό για την γαλλική τηλεόραση. Η σειρά αυτή ακούει στο όνομα ''Η Κληρονομιά της Κουκουβάγιας'', ''The owl's legacy'' αγγλιστί και ''L'heritage de la chouette'' στο πρωτότυπο στα γαλλικά.
Τα επεισόδια είναι 13 σε αριθμό, του μισαώρου σε χρόνο και το υλικό τους αντλείται από κάποια συμπόσια που έγιναν ανά τον κόσμο των διανοούμενων και φιλοσόφων, ακαδημαϊκών ή και όχι, εκείνης της περιόδου. Επίσης, μιλούν ως εξέχοντες προσωπικότητες άνθρωποι όπως ο Καστοριάδης, ο Ξενάκης, η Ιοανάτου, ο Αγγελόπουλος κι αρκετοί άλλοι.
Ορίστε τα επεισόδια:
1. Συμπόσιο
2. Ολυμπισμός
3. Δημοκρατία
4. Νοσταλγία
5. Ιστορία
6. Μαθηματικά
7. Λόγος
8. Μουσική
9. Κοσμογονία
10. Μυθολογία
11. Μισογυνισμός
12. Τραγωδία
13. Φιλοσοφία
Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε όλα τα βίντεο μαζί. Τη σειρά μοιράστηκε μαζί μας το κανάλι Philomatheia.
Αν διατείθεται κάποιος να πληρώσει μπορεί να τα αγοράσει και να τα δει σε HD πατώντας εδώ (χωρίς υπότιτλους ελληνικούς).
Παρακολουθώντας την ένιωσα ακόμη μια φορά δέος απέναντι σε όσα έκαναν και σκεφτόντουσαν οι άνθρωποι πριν από τόσα χρόνια. Τί έχει μείνει από τότε σήμερα αναρωτιέμαι....
Οι Έλληνες, ή για να το θέσω σωστότερα, οι άνθρωποι που κατοικούν στην Ελλάδα και γαλουχούνται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, τι σχέση έχουν με τους αρχαίους Έλληνες, τους Αθηναίους, τους Σπαρτιάτες και τους Μακεδόνες;
Τι κάνει έναν λαό να είναι συνεχιστής ενός άλλου;
Δεν είμαι σίγουρος ιδιαίτερα αλλά νιώθω ότι Έλληνας ήταν όποιος μετείχε της ελληνικότητας, και με τον όρο αυτόν αναφέρομαι στον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης που είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Επίσης, πίστευαν, όταν πίστευαν, στους ίδιους θεούς, μιλούσαν την ίδια γλώσσα και μοιραζόντουσαν κοινές αξίες κι αρχές. Περιφερόντουσαν τέλος στο ίδιο χωράφι της γης. Ισοδυναμούν όλα αυτά με έναν πολιτισμό; Δεν ξέρω, ωστόσο αισθάνομαι πως είναι πολύ κοντά.
Και τι έχουμε εμείς στην εποχή μας, ίδιο ή έστω παρόμοιο με τους αρχαίους Έλληνες; Νομίζω πως η απάντηση είναι εμφανέστατη. Έχουμε απλά μια συγγενική γλώσσα. Δεν πιστεύουμε στους θεούς τους και μας φαίνονται σαν όνειρα παιδιών τέτοιου είδους θεοί ενώ δεν μοιραζόμαστε και τις αξίες κι αρχές τους. Μένουμε ωστόσο στο ίδιο χωράφι.
Και το αίμα; ακούω κάποιοι να λένε...
Το αίμα δεν έχει να λέει τίποτα για εμένα. Ο τρόπος που μεγαλώνεις και ο τρόπος σκέψης σου κάνουν να είσαι αυτό που είσαι. Έτσι έχουμε Έλληνες Αφρικανούς, Έλληνες Αλβανούς, Ρώσους, Γεωργιανούς και γιατί όχι σε λίγα χρόνια και Μεσανατολίτες.
Αυτά τα δεσμά σκέψης που τόσο μας κρατάνε φυλακισμένους στο μίσος, πότε θα τα αποβάλλουμε; Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Τα πράγματα είναι απλά. Κι όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέρφια, δεν πρέπει να το ξεχνούμε. Το γεγονός πως έτυχε κανείς να γεννηθεί εδώ ή εκεί, σ'αυτήν ή στην άλλη οικογένεια, να έχει αυτή τη γλώσσα κι την πίστη, δεν υποδηλώνουν τίποτα. Και μαζί μ'αυτά μα και χωρίς, παραμένει άνθρωπος, παραμένει κύτταρο της Ζωής και του Θεού που φανερώνεται μέσα από όλους μας, γιατί Αυτός είμαστε εμείς κι εμείς Αυτός.
Μετά από όλα αυτά μήπως δεν είμαστε τόσο Έλληνες όσο πιστεύουμε; Με την έννοια που είχε η λέξη τον καιρό εκείνο σίγουρα όχι. Για τους αρχαίους Έλληνες θα ήμασταν ένα αποκύημα του εβραϊκού πολιτισμού εφόσον ασπαστήκαμε το ηθικό του σύστημα μέσω του εκχριστιανισμού μας. Είναι κακό όμως αυτό εν τέλει; Για εμένα όχι και τόσο, γιατί σημασία έχει οι άνθρωποι να ζουν καλύτερα και να'ναι ενωμένοι, κι αφού προέκυψε να'χουμε αυτό το αξιακό σύστημα, καλώς να το έχουμε. Το πρόβλημα προκύπτει όταν δεν ακολουθείται αυτό το σύστημα, τόσο από τον λαό όσο κι από την άρχουσα τάξη, τους αδύναμους μα και τους δυνατούς. Κι αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο θέλω να σταματήσω, το γεγονός πως η κοινωνία της Ελλάδας, κι όχι μόνο, είναι βαθιά υποκριτική κι ανήθικη. Γι'αυτό προκύπτουν τα προβλήματα όπως αυτό της οικονομίας κι όσο όλα τα μέσα χειραγώγησης του πνεύματος κατέχονται από όσους είναι προς το συμφέρον τους να συντηρείται αυτή η κατάσταση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ριζικά, το πολύ πολύ να βελτιωθεί κάπως.
Είναι αυτό αρκετό; Το αφήνω σε εσένα αυτό.
Διαβάζοντας και μελετώντας τους αρχαίους Έλληνες μπορούμε να πάρουμε πολλές ιδέες που μπορούν να μας βοηθήσουν ώστε να ζήσουμε καλύτερα ως όλον, τον πραγματικό μας σκοπό. Μα αυτό που αποτελεί το σημαντικότερο μάθημα είναι ότι, ασχολούμενος κανείς μαζί τους, αναγνωρίζει την αξία του να ψάχνεις, να ερευνάς δηλαδή τα πάντα στη ζωή. Κι αυτή η έρευνα είναι που μας απελευθερώνει και μας κάνει ικανούς να αγαπήσουμε και μέσω της αγάπης να αυτοπραγματωθούμε.
Τελικά, η ενασχόληση με ό,τι κρύβει μέσα του φως, μας προάγει. Το φως φέρνει περισσότερο φως.
Ορίστε και υλικό πάνω σ'αυτή τη σειρά που βρήκα στον ωκεανό του διαδικτύου.
- The Owl's Legacy
- The essayist among and through Others: Chris Marker's symposial montage in the Owl's Legacy
- Thinking of Chris Marker's The Owl's Legacy
- Owl's Legacy explores glory that was Greece
Την εικόνα ''δανείστηκα'' από το χάος.
6. Μαθηματικά
7. Λόγος
8. Μουσική
9. Κοσμογονία
10. Μυθολογία
11. Μισογυνισμός
12. Τραγωδία
13. Φιλοσοφία
Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε όλα τα βίντεο μαζί. Τη σειρά μοιράστηκε μαζί μας το κανάλι Philomatheia.
Αν διατείθεται κάποιος να πληρώσει μπορεί να τα αγοράσει και να τα δει σε HD πατώντας εδώ (χωρίς υπότιτλους ελληνικούς).
Παρακολουθώντας την ένιωσα ακόμη μια φορά δέος απέναντι σε όσα έκαναν και σκεφτόντουσαν οι άνθρωποι πριν από τόσα χρόνια. Τί έχει μείνει από τότε σήμερα αναρωτιέμαι....
Οι Έλληνες, ή για να το θέσω σωστότερα, οι άνθρωποι που κατοικούν στην Ελλάδα και γαλουχούνται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, τι σχέση έχουν με τους αρχαίους Έλληνες, τους Αθηναίους, τους Σπαρτιάτες και τους Μακεδόνες;
Τι κάνει έναν λαό να είναι συνεχιστής ενός άλλου;
Δεν είμαι σίγουρος ιδιαίτερα αλλά νιώθω ότι Έλληνας ήταν όποιος μετείχε της ελληνικότητας, και με τον όρο αυτόν αναφέρομαι στον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης που είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Επίσης, πίστευαν, όταν πίστευαν, στους ίδιους θεούς, μιλούσαν την ίδια γλώσσα και μοιραζόντουσαν κοινές αξίες κι αρχές. Περιφερόντουσαν τέλος στο ίδιο χωράφι της γης. Ισοδυναμούν όλα αυτά με έναν πολιτισμό; Δεν ξέρω, ωστόσο αισθάνομαι πως είναι πολύ κοντά.
Και τι έχουμε εμείς στην εποχή μας, ίδιο ή έστω παρόμοιο με τους αρχαίους Έλληνες; Νομίζω πως η απάντηση είναι εμφανέστατη. Έχουμε απλά μια συγγενική γλώσσα. Δεν πιστεύουμε στους θεούς τους και μας φαίνονται σαν όνειρα παιδιών τέτοιου είδους θεοί ενώ δεν μοιραζόμαστε και τις αξίες κι αρχές τους. Μένουμε ωστόσο στο ίδιο χωράφι.
Και το αίμα; ακούω κάποιοι να λένε...
Το αίμα δεν έχει να λέει τίποτα για εμένα. Ο τρόπος που μεγαλώνεις και ο τρόπος σκέψης σου κάνουν να είσαι αυτό που είσαι. Έτσι έχουμε Έλληνες Αφρικανούς, Έλληνες Αλβανούς, Ρώσους, Γεωργιανούς και γιατί όχι σε λίγα χρόνια και Μεσανατολίτες.
Αυτά τα δεσμά σκέψης που τόσο μας κρατάνε φυλακισμένους στο μίσος, πότε θα τα αποβάλλουμε; Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Τα πράγματα είναι απλά. Κι όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέρφια, δεν πρέπει να το ξεχνούμε. Το γεγονός πως έτυχε κανείς να γεννηθεί εδώ ή εκεί, σ'αυτήν ή στην άλλη οικογένεια, να έχει αυτή τη γλώσσα κι την πίστη, δεν υποδηλώνουν τίποτα. Και μαζί μ'αυτά μα και χωρίς, παραμένει άνθρωπος, παραμένει κύτταρο της Ζωής και του Θεού που φανερώνεται μέσα από όλους μας, γιατί Αυτός είμαστε εμείς κι εμείς Αυτός.
Μετά από όλα αυτά μήπως δεν είμαστε τόσο Έλληνες όσο πιστεύουμε; Με την έννοια που είχε η λέξη τον καιρό εκείνο σίγουρα όχι. Για τους αρχαίους Έλληνες θα ήμασταν ένα αποκύημα του εβραϊκού πολιτισμού εφόσον ασπαστήκαμε το ηθικό του σύστημα μέσω του εκχριστιανισμού μας. Είναι κακό όμως αυτό εν τέλει; Για εμένα όχι και τόσο, γιατί σημασία έχει οι άνθρωποι να ζουν καλύτερα και να'ναι ενωμένοι, κι αφού προέκυψε να'χουμε αυτό το αξιακό σύστημα, καλώς να το έχουμε. Το πρόβλημα προκύπτει όταν δεν ακολουθείται αυτό το σύστημα, τόσο από τον λαό όσο κι από την άρχουσα τάξη, τους αδύναμους μα και τους δυνατούς. Κι αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο θέλω να σταματήσω, το γεγονός πως η κοινωνία της Ελλάδας, κι όχι μόνο, είναι βαθιά υποκριτική κι ανήθικη. Γι'αυτό προκύπτουν τα προβλήματα όπως αυτό της οικονομίας κι όσο όλα τα μέσα χειραγώγησης του πνεύματος κατέχονται από όσους είναι προς το συμφέρον τους να συντηρείται αυτή η κατάσταση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ριζικά, το πολύ πολύ να βελτιωθεί κάπως.
Είναι αυτό αρκετό; Το αφήνω σε εσένα αυτό.
Διαβάζοντας και μελετώντας τους αρχαίους Έλληνες μπορούμε να πάρουμε πολλές ιδέες που μπορούν να μας βοηθήσουν ώστε να ζήσουμε καλύτερα ως όλον, τον πραγματικό μας σκοπό. Μα αυτό που αποτελεί το σημαντικότερο μάθημα είναι ότι, ασχολούμενος κανείς μαζί τους, αναγνωρίζει την αξία του να ψάχνεις, να ερευνάς δηλαδή τα πάντα στη ζωή. Κι αυτή η έρευνα είναι που μας απελευθερώνει και μας κάνει ικανούς να αγαπήσουμε και μέσω της αγάπης να αυτοπραγματωθούμε.
Τελικά, η ενασχόληση με ό,τι κρύβει μέσα του φως, μας προάγει. Το φως φέρνει περισσότερο φως.
Ορίστε και υλικό πάνω σ'αυτή τη σειρά που βρήκα στον ωκεανό του διαδικτύου.
- The Owl's Legacy
- The essayist among and through Others: Chris Marker's symposial montage in the Owl's Legacy
- Thinking of Chris Marker's The Owl's Legacy
- Owl's Legacy explores glory that was Greece
Την εικόνα ''δανείστηκα'' από το χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου