Η ζωή θα μπορούσε μέσα σε όλα να ιδωθεί κι ως η μάχη των μαχών, η σύγκρουση των συγκρούσεων. Αυτό προκύπτει ανάλογα με τον τρόπο που εξετάζει κάποιος το σύνολό της, την εικόνα της.
Υπάρχει όμως και κάτι που μέσα στις τόσες συγκρούσεις, στις τόσες μάχες, κάνει τα αδύνατα δυνατά απλά και μόνο ενώνοντας κάθε τι φαινομενικά ξένο με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Κι αυτό δεν είναι παρά η δύναμη της αγάπης, της φιλότητας.
Η αγάπη είναι το τσιμέντο που μας ενώνει. Μπορεί να μην είναι ο κύριος στόχος αλλά αποτελεί σίγουρα το μέσω επιδίωξης οποιουδήποτε σκοπού αποβλέπει στην ολοκλήρωση και στην ένωση της ζωής που μας διακατέχει.
Η αγάπη, δεν είναι παρά το καλύτερο κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο μπορούμε να φτάσουμε, με στόχο πάντα να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή ως όλον, ως κόσμος. Δε ζούμε για την αγάπη, αλλά ζούμε πραγματικά μέσω αυτής.
Οι άνθρωποι, αν και δυσκολεύονται να δουν το πραγματικό της νόημα, παρόλα αυτά βιώνουν κάποιες εκλάμψεις μέσα απ'τις οποίες τους φανερώνεται η ομορφιά αυτού του κόσμου.
Αυτές οι εκλάμψεις αφορούν τόσο την αγάπη απέναντι στο ανθρώπινο είδος, όσο και την αγάπη για όλη την πλάση και τη φύση. Τα ζώα, δε θα μπορούσαν να λείπουν απ'το βασίλειο της αγάπης, γι'αυτό ακόμη και σήμερα, αν κι ακόμη τα εκμεταλλευόμαστε σωρηδόν, κάποιοι έχουν αρχίσει να τους αποδίδουν την αξία που τους αναλογεί.
Τα ζώα, μπορεί να μην έχουν ανεπτυγμένη τη συνείδησή τους σε σημείο αντίστοιχο με το δικό μας, αλλά παρόλα αυτά, μετέχουν στη ζωή. Η ζωή η ίδια εκφράζεται και μέσα από αυτά, όπως κι απ'τα φυτά επίσης. Τα επίπεδα συνειδητότητας σαν σκαλοπάτια κατεβαίνουν όσο εξετάζουμε λιγότερο ανεπτυγμένες μορφές ζωής. Μα ποιος μπορεί να πει ότι δεν κατοικεί στα σώματά τους, αυτό που νιώθουμε να κατοικεί και στα δικά μας σώματα;
Οι άνθρωποι, δημιούργησαν τα δικαιώματά τους και στηριζόμενοι σε αυτά διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή. Μπορεί ακόμη να μην έχουμε καταφέρει όλα όσα αυτά πρεσβεύουν, ωστόσο, έχουμε επιλέξει την κατεύθυνση συνένωσης.
Το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα των ζώων.
Τα ζώα, αν και δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, χάρη σε κάποιους ευγενείς ανθρώπους που αναγνωρίζουν πως αυτά είναι έμμεσοι συγγενείς μας, έχουν πλέον την ευκαιρία να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή. Μια ζωή με λιγότερο πόνο, μια ζωή με περισσότερο σεβασμό. Μια ζωή με αγάπη.
Οι στενόμυαλοι, οι αυθάδεις, οι καχύποπτοι αδερφοί μου, θα βρουν τα λόγια αυτά σχεδόν αιρετικά. Τους συμπονώ για το γεγονός πως δεν μπορούν να δουν τον κόσμο όπως μου φανερώνεται, μα δεν μπορώ να σιωπήσω μπρος σ'αυτή την αδικία ενός μέρους της ζωής απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Γιατί σε βαθύτερη ανάλυση, η ζωή, το σύμπαν, ο κόσμος, ο αγαπητός Θεός, όλα αυτά που ταυτίζονται, φανερώνονται μέσα από εμάς, τα ζώα και τα φυτά, ακόμη ακόμη κι απ'τα άψυχα αντικείμενα που κάποτε μπορεί να φιλοξενούσαν ζωή. Γιατί όλα αυτά είμαστε εμείς, και δεν υπάρχουν παρά φαινομενικά έξω από εμάς. Είναι μικρές μικρές πλάνες που μας δημιουργούν μεγάλα και μεγαλύτερα προβλήματα.
Προσωπικά, παλεύω να αλλάξω τις συνήθειές μου και να ακολουθήσω τα πιστεύω μου όσο πιο δυνατά μπορώ. Η ιδεολογία του βιγκανισμού ξεπηδά τα τελευταία χρόνια όλο και σε περισσότερα κεφάλια. Είναι μια αναδυόμενη τάση η οποία αν και πολλές φορές χαρακτηρίζεται ως μόδα κι ίσως να φέρει πολλά στοιχεία αυτής, φαίνεται πως έρχεται για να αλλάξει σιγά σιγά τον κόσμο μας.
Οι λόγοι που με οδηγούν στο να αποδεχθώ τον βιγκανισμό είναι πρώτα και κύρια ηθικοί, ή αλλιώς ιδεολογικοί. Υπάρχουν κι άλλοι που στηρίζονται στα θετικά αποτελέσματα όπως η άποψη που υποστηρίζεται από πολλούς κι αφορά την υγεία μας (μα για την οποία δε γνωρίζω πολλά και δεν παίρνω θέση), η άμεση σχέση που έχει με την καλυτέρευση του περιβάλλοντος και του κλίματος που κι αυτά σιγά σιγά εδραιώνονται ως προβληματικές καταστάσεις στη ζωή μας, μα και οικονομικοί λόγοι που δεν έχουν αρχίσει να διαφαίνονται, διαφορετικά θα είχαμε περάσει ήδη σε μια πιο βίγκαν οικονομία.
Ο βιγκανισμός στα απλά ελληνικά είναι η αυστηρή χορτοφαγία. Αυτό σημαίνει ότι ακολουθόντας αυτή την ιδεολογία σταματάς να χρησιμοποιείς οτιδήποτε προέρχεται από ζώο. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο είναι πολύ δύσκολο. Γιατί; Γιατί όλη η οικονομία μας είναι δομημένη έτσι ώστε το να καταναλώσεις ζωϊκής προέλευσης προϊόντα είναι σχεδόν μονόδρομος. Θέλει προσήλωση και ισχυρή δύναμη θέλησης ώστε να κόψεις αυτές τις καταναλωτικές συνήθειες.
Στον κόσμο του αύριο που αποβλέπουν οι προσπάθειές μου, ο βιγκανισμός έχει ακόμη μεγαλύτερη θέση στην κοινωνία μας. Το πόσο διορατικός είμαι, θα φανεί μέσα στα επόμενα χρόνια.
Γιατί όμως να δει κανείς τα πράγματα όπως του τα δείχνω;
Οι άνθρωποι είναι τα αδέρφια μου, τα ζώα τα ξαδέρφια μου.
Και μη με ρωτάτε τι βαθμό συγγένειας έχω με τα φυτά κι ακόμα ακόμα με τις πέτρες.
Δέχομαι τον όποιον λιθοβολισμό, γυρνάω και το άλλο μάγουλο, μα η αλήθεια μου είναι μία.
Και σ'αυτή την αλήθεια μπορεί να μην πιστεύουν ακόμη οι περισσότεροι, αλλά αυτό, ως επί το πλείστον, το κάνουν από άμυνα.
Θεωρώ ακράδαντα ότι ο άνθρωπος πάνω απ'όλα είναι υποκριτής, κι ότι η υποκριτική του ικανότητα δεν είναι κι η πιο ανεπτυγμένη. Καταλαβαίνω την αδυναμία του να δει τα πράγματα όπως είναι και να αποδεχθεί πως είναι ένας κακός εγωιστής που στο τέλος της μέρας μοιάζει με διάβολο παρά με Θεό. Πως είναι ένας έμμεσος φονιάς, που είναι τόσο χέστης που αν έπρεπε να σφάξει το ζωντανό για να το φάει τότε σε μια μέρα θα γινόταν σχεδόν όλος ο κόσμος βίγκαν. Εν τέλει, μας νοιάζει μόνο ο εαυτός μας, κι είμαστε εγωίσταροι. Μα αυτό είναι ανθρώπινο. Κατακριτέο μεν, αλλά και τι να κάνουμε; Μας λείπει η αγάπη, μας λείπει η σοφία.
Με το ζόρι δε γίνεται τίποτα.
Υπάρχει τρόπος να ζήσεις όντας βίγκαν. Τόσοι άνθρωποι το καταφέρνουν. Τόσες μελέτες το αποδεικνύουν.
Το μόνο που θα ήθελα να ζητήσω από τον κόσμο είναι αυτό: αποδέξου άνθρωπέ μου πως για την πάρτι σου και μόνο, για τις δικές σου απολαύσεις, προκαλείς τόσο κακό που δεν μπορείς να φανταστείς, τόσο κακό που αν μπορούσες να το δεις θα έβαζες τα κλάματα σαν μικρό παιδί, γιατί μέσα σου εν τέλει είσαι ένας χαμένος στον εαυτό του άγγελος.
Κι είναι κρίμα, απέναντι στην ίδια τη ζωή, είναι κρίμα.
Απέναντι στα ζώα είναι κρίμα.
Απέναντι στη φωτιά που σιγοκαίει μέσα μας είναι κρίμα.
Κρίμα που προκαλούμε τόσο κακό ενώ είμαστε ικανοί για τόσο καλό.
Μα όλα αυτά, έρχονται και δένουν σιγά σιγά. Ο κόσμος αρχίζει να αφυπνίζεται. Ναι, θα συνεχίσουν να σφαγιάζονται, να βασανίζονται και να εκμεταλλεύόνται. Για διάφορους λόγους. Και λοιπόν τι;
Μια θεϊκή σπίθα που άκουγε κάποτε στο όνομα Γκάντι είχε πει: γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.
Πόσο σοφή κουβέντα...
Προσπαθώ να γίνω η αλλαγή, μπορεί να μην καταφέρω να αλλάξω τον κόσμο, μα δε θα αφήσω τον κόσμο να αλλάξει αυτό που πραγματικά είμαι. Κι αυτό που είμαι είναι πολύ ανώτερο απ'αυτό που νομίζω. Το νιώθω, κρύβεται βαθιά μέσα μου όπως και μέσα σε κάθε ύπαρξη.
Μια μέρα ελπίζω σ'έναν χορό ξέφρενο ανάμεσα σε ζώα κι ανθρώπους. Σ'έναν κήπο αγάπης, στο βασίλειο της θεϊκής ψυχής που φανερώνεται μέσα απ'τον καθένα και την καθεμιά μας, το καθένα τους.
Πείτε μου τώρα να κόψω και τα φυτά γιατί νιώθουν και πονούν κι αυτά. Μακάρι αν είναι έτσι να μπορούσα να το κάνω. Παρόλα αυτά, δείχνω σεβασμό για κάθε τι που βάζω στο κορμί μου. Δείχνω σεβασμό στη φύση όλη, γιατί η φύση είμ'εγώ. Κι αυτή η ταύτιση είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης.
Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται ρομαντικά και πως το μέλλον που προοιωνίζομαι μοιάζει ουτοπικό, μα δεν με νοιάζει. Όλα αυτά με βοηθούν να ζήσω σ'ένα πιο ήρεμο παρόν, γιατί εν τέλει μόνο αυτό έχω στα χέρια μου. Κι αυτή η ουτοπία με βοηθά να προχωρώ μπροστά δημιουργώντας έναν καλύτερο, πιο ολοκληρωμένο, κόσμο.
Ας βάλουμε λίγο τσιμεντάκι στη ζωή μας, θα στηρίξει τις τρεμάμενες καρδιές μας...
Και κάτι τελευταίο, μακάρι να ήμουν τόσο φιλόζωος ή φιλάνθρωπος όσο θα ήθελα, δεν είμαι όμως. Απλά προσπαθώ να δείξω τον σεβασμό που αξίζει κάθε ζωή. Δεν είμαι άγιος, μήτε και διαολεμένος.
Το παρόν το αφιερώνω σε όλους τους φίλους μου, τα ξαδέρφια μου, τα ζώα, σαν φόρο τιμής για την κοινή μας προέλευση και το κοινό μας τέλος. Ευτυχώς που'χουμε κι αυτά στη ζωή μας και την κάνουν λίγο πιο όμορφη μέσα στην τόση επιπολαιότητά μας...
Υ.Γ.1) Αν δεν μπορείς να κόψεις την κατανάλωση των προϊόντων ζωικής προέλευσης, προσπάθησε τουλάχιστον την μείωσή τους. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις ως δείγμα σεβασμού.
Υ.Γ.2) Μακάρι την αγάπη που δείχνει ο κόσμος για τα σκυλιά και τα γατιά να την έδειχνε και για τα υπόλοιπα ζώα, κι αυτά που τρώει.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη PublicDomainPictures.
Υπάρχει όμως και κάτι που μέσα στις τόσες συγκρούσεις, στις τόσες μάχες, κάνει τα αδύνατα δυνατά απλά και μόνο ενώνοντας κάθε τι φαινομενικά ξένο με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Κι αυτό δεν είναι παρά η δύναμη της αγάπης, της φιλότητας.
Η αγάπη είναι το τσιμέντο που μας ενώνει. Μπορεί να μην είναι ο κύριος στόχος αλλά αποτελεί σίγουρα το μέσω επιδίωξης οποιουδήποτε σκοπού αποβλέπει στην ολοκλήρωση και στην ένωση της ζωής που μας διακατέχει.
Η αγάπη, δεν είναι παρά το καλύτερο κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο μπορούμε να φτάσουμε, με στόχο πάντα να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή ως όλον, ως κόσμος. Δε ζούμε για την αγάπη, αλλά ζούμε πραγματικά μέσω αυτής.
Οι άνθρωποι, αν και δυσκολεύονται να δουν το πραγματικό της νόημα, παρόλα αυτά βιώνουν κάποιες εκλάμψεις μέσα απ'τις οποίες τους φανερώνεται η ομορφιά αυτού του κόσμου.
Αυτές οι εκλάμψεις αφορούν τόσο την αγάπη απέναντι στο ανθρώπινο είδος, όσο και την αγάπη για όλη την πλάση και τη φύση. Τα ζώα, δε θα μπορούσαν να λείπουν απ'το βασίλειο της αγάπης, γι'αυτό ακόμη και σήμερα, αν κι ακόμη τα εκμεταλλευόμαστε σωρηδόν, κάποιοι έχουν αρχίσει να τους αποδίδουν την αξία που τους αναλογεί.
Τα ζώα, μπορεί να μην έχουν ανεπτυγμένη τη συνείδησή τους σε σημείο αντίστοιχο με το δικό μας, αλλά παρόλα αυτά, μετέχουν στη ζωή. Η ζωή η ίδια εκφράζεται και μέσα από αυτά, όπως κι απ'τα φυτά επίσης. Τα επίπεδα συνειδητότητας σαν σκαλοπάτια κατεβαίνουν όσο εξετάζουμε λιγότερο ανεπτυγμένες μορφές ζωής. Μα ποιος μπορεί να πει ότι δεν κατοικεί στα σώματά τους, αυτό που νιώθουμε να κατοικεί και στα δικά μας σώματα;
Οι άνθρωποι, δημιούργησαν τα δικαιώματά τους και στηριζόμενοι σε αυτά διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή. Μπορεί ακόμη να μην έχουμε καταφέρει όλα όσα αυτά πρεσβεύουν, ωστόσο, έχουμε επιλέξει την κατεύθυνση συνένωσης.
Το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα των ζώων.
Τα ζώα, αν και δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, χάρη σε κάποιους ευγενείς ανθρώπους που αναγνωρίζουν πως αυτά είναι έμμεσοι συγγενείς μας, έχουν πλέον την ευκαιρία να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή. Μια ζωή με λιγότερο πόνο, μια ζωή με περισσότερο σεβασμό. Μια ζωή με αγάπη.
Οι στενόμυαλοι, οι αυθάδεις, οι καχύποπτοι αδερφοί μου, θα βρουν τα λόγια αυτά σχεδόν αιρετικά. Τους συμπονώ για το γεγονός πως δεν μπορούν να δουν τον κόσμο όπως μου φανερώνεται, μα δεν μπορώ να σιωπήσω μπρος σ'αυτή την αδικία ενός μέρους της ζωής απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Γιατί σε βαθύτερη ανάλυση, η ζωή, το σύμπαν, ο κόσμος, ο αγαπητός Θεός, όλα αυτά που ταυτίζονται, φανερώνονται μέσα από εμάς, τα ζώα και τα φυτά, ακόμη ακόμη κι απ'τα άψυχα αντικείμενα που κάποτε μπορεί να φιλοξενούσαν ζωή. Γιατί όλα αυτά είμαστε εμείς, και δεν υπάρχουν παρά φαινομενικά έξω από εμάς. Είναι μικρές μικρές πλάνες που μας δημιουργούν μεγάλα και μεγαλύτερα προβλήματα.
Προσωπικά, παλεύω να αλλάξω τις συνήθειές μου και να ακολουθήσω τα πιστεύω μου όσο πιο δυνατά μπορώ. Η ιδεολογία του βιγκανισμού ξεπηδά τα τελευταία χρόνια όλο και σε περισσότερα κεφάλια. Είναι μια αναδυόμενη τάση η οποία αν και πολλές φορές χαρακτηρίζεται ως μόδα κι ίσως να φέρει πολλά στοιχεία αυτής, φαίνεται πως έρχεται για να αλλάξει σιγά σιγά τον κόσμο μας.
Οι λόγοι που με οδηγούν στο να αποδεχθώ τον βιγκανισμό είναι πρώτα και κύρια ηθικοί, ή αλλιώς ιδεολογικοί. Υπάρχουν κι άλλοι που στηρίζονται στα θετικά αποτελέσματα όπως η άποψη που υποστηρίζεται από πολλούς κι αφορά την υγεία μας (μα για την οποία δε γνωρίζω πολλά και δεν παίρνω θέση), η άμεση σχέση που έχει με την καλυτέρευση του περιβάλλοντος και του κλίματος που κι αυτά σιγά σιγά εδραιώνονται ως προβληματικές καταστάσεις στη ζωή μας, μα και οικονομικοί λόγοι που δεν έχουν αρχίσει να διαφαίνονται, διαφορετικά θα είχαμε περάσει ήδη σε μια πιο βίγκαν οικονομία.
Ο βιγκανισμός στα απλά ελληνικά είναι η αυστηρή χορτοφαγία. Αυτό σημαίνει ότι ακολουθόντας αυτή την ιδεολογία σταματάς να χρησιμοποιείς οτιδήποτε προέρχεται από ζώο. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο είναι πολύ δύσκολο. Γιατί; Γιατί όλη η οικονομία μας είναι δομημένη έτσι ώστε το να καταναλώσεις ζωϊκής προέλευσης προϊόντα είναι σχεδόν μονόδρομος. Θέλει προσήλωση και ισχυρή δύναμη θέλησης ώστε να κόψεις αυτές τις καταναλωτικές συνήθειες.
Στον κόσμο του αύριο που αποβλέπουν οι προσπάθειές μου, ο βιγκανισμός έχει ακόμη μεγαλύτερη θέση στην κοινωνία μας. Το πόσο διορατικός είμαι, θα φανεί μέσα στα επόμενα χρόνια.
Γιατί όμως να δει κανείς τα πράγματα όπως του τα δείχνω;
Οι άνθρωποι είναι τα αδέρφια μου, τα ζώα τα ξαδέρφια μου.
Και μη με ρωτάτε τι βαθμό συγγένειας έχω με τα φυτά κι ακόμα ακόμα με τις πέτρες.
Δέχομαι τον όποιον λιθοβολισμό, γυρνάω και το άλλο μάγουλο, μα η αλήθεια μου είναι μία.
Και σ'αυτή την αλήθεια μπορεί να μην πιστεύουν ακόμη οι περισσότεροι, αλλά αυτό, ως επί το πλείστον, το κάνουν από άμυνα.
Θεωρώ ακράδαντα ότι ο άνθρωπος πάνω απ'όλα είναι υποκριτής, κι ότι η υποκριτική του ικανότητα δεν είναι κι η πιο ανεπτυγμένη. Καταλαβαίνω την αδυναμία του να δει τα πράγματα όπως είναι και να αποδεχθεί πως είναι ένας κακός εγωιστής που στο τέλος της μέρας μοιάζει με διάβολο παρά με Θεό. Πως είναι ένας έμμεσος φονιάς, που είναι τόσο χέστης που αν έπρεπε να σφάξει το ζωντανό για να το φάει τότε σε μια μέρα θα γινόταν σχεδόν όλος ο κόσμος βίγκαν. Εν τέλει, μας νοιάζει μόνο ο εαυτός μας, κι είμαστε εγωίσταροι. Μα αυτό είναι ανθρώπινο. Κατακριτέο μεν, αλλά και τι να κάνουμε; Μας λείπει η αγάπη, μας λείπει η σοφία.
Με το ζόρι δε γίνεται τίποτα.
Υπάρχει τρόπος να ζήσεις όντας βίγκαν. Τόσοι άνθρωποι το καταφέρνουν. Τόσες μελέτες το αποδεικνύουν.
Το μόνο που θα ήθελα να ζητήσω από τον κόσμο είναι αυτό: αποδέξου άνθρωπέ μου πως για την πάρτι σου και μόνο, για τις δικές σου απολαύσεις, προκαλείς τόσο κακό που δεν μπορείς να φανταστείς, τόσο κακό που αν μπορούσες να το δεις θα έβαζες τα κλάματα σαν μικρό παιδί, γιατί μέσα σου εν τέλει είσαι ένας χαμένος στον εαυτό του άγγελος.
Κι είναι κρίμα, απέναντι στην ίδια τη ζωή, είναι κρίμα.
Απέναντι στα ζώα είναι κρίμα.
Απέναντι στη φωτιά που σιγοκαίει μέσα μας είναι κρίμα.
Κρίμα που προκαλούμε τόσο κακό ενώ είμαστε ικανοί για τόσο καλό.
Μα όλα αυτά, έρχονται και δένουν σιγά σιγά. Ο κόσμος αρχίζει να αφυπνίζεται. Ναι, θα συνεχίσουν να σφαγιάζονται, να βασανίζονται και να εκμεταλλεύόνται. Για διάφορους λόγους. Και λοιπόν τι;
Μια θεϊκή σπίθα που άκουγε κάποτε στο όνομα Γκάντι είχε πει: γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.
Πόσο σοφή κουβέντα...
Προσπαθώ να γίνω η αλλαγή, μπορεί να μην καταφέρω να αλλάξω τον κόσμο, μα δε θα αφήσω τον κόσμο να αλλάξει αυτό που πραγματικά είμαι. Κι αυτό που είμαι είναι πολύ ανώτερο απ'αυτό που νομίζω. Το νιώθω, κρύβεται βαθιά μέσα μου όπως και μέσα σε κάθε ύπαρξη.
Μια μέρα ελπίζω σ'έναν χορό ξέφρενο ανάμεσα σε ζώα κι ανθρώπους. Σ'έναν κήπο αγάπης, στο βασίλειο της θεϊκής ψυχής που φανερώνεται μέσα απ'τον καθένα και την καθεμιά μας, το καθένα τους.
Πείτε μου τώρα να κόψω και τα φυτά γιατί νιώθουν και πονούν κι αυτά. Μακάρι αν είναι έτσι να μπορούσα να το κάνω. Παρόλα αυτά, δείχνω σεβασμό για κάθε τι που βάζω στο κορμί μου. Δείχνω σεβασμό στη φύση όλη, γιατί η φύση είμ'εγώ. Κι αυτή η ταύτιση είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης.
Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται ρομαντικά και πως το μέλλον που προοιωνίζομαι μοιάζει ουτοπικό, μα δεν με νοιάζει. Όλα αυτά με βοηθούν να ζήσω σ'ένα πιο ήρεμο παρόν, γιατί εν τέλει μόνο αυτό έχω στα χέρια μου. Κι αυτή η ουτοπία με βοηθά να προχωρώ μπροστά δημιουργώντας έναν καλύτερο, πιο ολοκληρωμένο, κόσμο.
Ας βάλουμε λίγο τσιμεντάκι στη ζωή μας, θα στηρίξει τις τρεμάμενες καρδιές μας...
Και κάτι τελευταίο, μακάρι να ήμουν τόσο φιλόζωος ή φιλάνθρωπος όσο θα ήθελα, δεν είμαι όμως. Απλά προσπαθώ να δείξω τον σεβασμό που αξίζει κάθε ζωή. Δεν είμαι άγιος, μήτε και διαολεμένος.
Το παρόν το αφιερώνω σε όλους τους φίλους μου, τα ξαδέρφια μου, τα ζώα, σαν φόρο τιμής για την κοινή μας προέλευση και το κοινό μας τέλος. Ευτυχώς που'χουμε κι αυτά στη ζωή μας και την κάνουν λίγο πιο όμορφη μέσα στην τόση επιπολαιότητά μας...
Υ.Γ.1) Αν δεν μπορείς να κόψεις την κατανάλωση των προϊόντων ζωικής προέλευσης, προσπάθησε τουλάχιστον την μείωσή τους. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις ως δείγμα σεβασμού.
Υ.Γ.2) Μακάρι την αγάπη που δείχνει ο κόσμος για τα σκυλιά και τα γατιά να την έδειχνε και για τα υπόλοιπα ζώα, κι αυτά που τρώει.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη PublicDomainPictures.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου