Σφίγγεσαι, τεντώνεσαι, νιώθεις πως θα εκραγείς ως άλλος αποθνήσκων αστέρας. Η καρδιά σου χτυπά τόσο γρήγορα που φοβάσαι πως θα πάθεις καρδιακό. Στα μάτια της βλέπεις να σου φανερώνεται ένα νέο μυστικό που δε γνώριζες ως τώρα. Ένα μυστικό που η ζωή σου κράταγε κρυφό αφήνοντάς σε έρμαιο στη φαντασία του νου σου για το πως μπορεί να μοιάζει. Νιώθεις τα κλάσματα του δευτερολέπτου να διαρκούν αιώνες, καλώς ήρθες στην αιωνιότητα μικρέ μου Θεέ. Και μπαμ! Σκάει και πέφτει σα βόμβα το πρώτο σου φιλί με την παράξενη κοπέλα που βρίσκεται απέναντί σου, δίπλα σου, μέσα σου. Δεν είσαι σε θέση να συνειδητοποιήσεις τι συνέβη, απλά είσαι εσύ, είσαι εκεί και δεν ελέγχεις τον εαυτό σου, το είναι σου. Μια στιγμή που αν τύχει να τη ζήσουμε όπως την φανταστήκαμε, μας παρέχει μια γεύση του νοήματος της ζωής.
Όλοι θα πεθάνουμε, το λέω τόσο συχνά για να το συνηθίζω που έχω γίνει κουραστικός και ίσως ακούγομαι απαισιόδοξος, μα απώτερός μου στόχος είναι να συμφιλιωθώ με αυτό που φοβάμαι. Που λες, οι άνθρωποι δεν είμαστε κάτι παραπάνω από έξυπνα ζώα που φέρουμε συνείδηση. Δεν αξίζουμε περισσότερο από κάθε άλλη ύπαρξη, απλά είμαστε πιο ευφυείς και επιβάλλουμε τη θέλησή μας όπου βρούμε και μπορούμε. Μόλις ξυπνήσαμε, κοιτάξαμε τριγύρω προσπαθώντας να αντιληφθούμε τι και πως. Εκεί όπου δεν έφτασε η αντίληψή μας και κατ'επέκταση η γνώση μας, γεννήθηκε ο φόβος. Ο φόβος με τη σειρά του έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους που τον ξεπέρασαν να επιβληθούν στους άλλους. Εδώ κολλάει και η γνωστή φράση πως η γνώση είναι δύναμη. Για να επιβληθούν στους υπόλοιπους, αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι σοφοί δημιούργησαν Θεούς, πολιτισμούς, πόλεις-κράτη, έθνη και κυβερνήσεις, μα πάνω απ'όλα εφηύραν ιδεολογίες βασισμένες σε διαφορετικές φιλοσοφικές θεωρήσεις αντίληψης των πραγμάτων, σύμφωνα πάντα με τη δική τους οπτική. Δεν το έκαναν για κακό, το έκαναν γιατί το θεώρησαν σωστό. Σωστό είναι ό,τι αποδεχόμαστε ως καλό στις εκάστοτε καταστάσεις.
Γιατί όμως τα λέω όλα αυτά ενώ ξεκίνησα να μιλάω για τον έρωτα και το πρώτο φιλί; Που μπορεί να κολλάνε; Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ακριβώς. Τα δάχτυλά μου πληκτρολογούν και η σκέψη μαζί με τη φαντασία χορεύουν σε ρυθμούς τανγκό, παντρεύοντας την εφημερότητά μου με την προδιάθεσή μου για αιώνια ζωή.
Πάντα θα θυμάμαι πως ένιωσα σε κάποιες συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου ως τώρα. Μια από αυτές είναι τότε που έδωσα το πρώτο μου φιλί. Αν υπήρχε εκείνη την ώρα Θεός, δε θα έμοιαζε με άλλον εκτός από εμένα. Το αν πιστεύω στο Θεό δε θα το μάθω ποτέ. Μιλώ για το Θεό όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ. Όχι για το δικό σας Θεό. Ο δικός σας Θεός υπάρχει μονάχα στην φαντασία σας και είναι εκεί για να σας εξουσιάζει. Εγώ με τον Θεό μου είμαστε φίλοι, είμαστε το ίδιο άτομο, είμαστε η ανθρωπότητα, ένα με εσάς τα αδέρφια μου, το σύμπαν ολάκερο. Αυτή τη στιγμή που γράφω μόνο αυτό μπορώ να δω με τη σκέψη μου.
Είναι πέρα για πέρα δύσκολο και σχεδόν αδύνατο να είσαι το άτομο που θα ήθελες να είσαι, να βρεις και να ερωτευθείς το άτομο που φαντάζεσαι, να ζήσεις μαζί του, να το αγαπήσεις και να σε αγαπήσει, να νιώσεις την υπέρτατη ευτυχία. Οι άνθρωποι είμαστε ως επί το πλείστον ανώριμοι, αμαθείς και εγωιστές. Μοιάζουμε τόσο πολύ στα ζώα, απλά είμαστε χειρότεροί τους. Τις περισσότερες φορές που κάποιος θα ερωτευθεί και θα αγαπήσει θα είναι γιατί βρήκε σε κάποιον κάτι να θαυμάσει, κάτι που του λείπει, να γεμίσει το κενό της ύπαρξής του, να καλύψει την αδυναμία του να ζήσει ελεύθερος και μόνος. Σπάνια δυστυχώς συναντά κανείς ανθρώπους που να γνωρίζουν τόσο καλά τον εαυτό τους, να τον αγαπούν τόσο και να τον σέβονται όσο του αξίζει, ανθρώπους που βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τη φύση και το είναι τους που μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν, θυσιάζοντας άλλες τους πτυχές μέσω της αφιέρωσής τους στον ή στην σύντροφό τους, το άλλο τους είναι, το άλλο τους εγώ.
Η φωτογραφία είναι του χρήστη peggychoucair και τη βρήκα στο pixabay.com
Γραμμένο τον Φεβρουάριο του 2016.
Όλοι θα πεθάνουμε, το λέω τόσο συχνά για να το συνηθίζω που έχω γίνει κουραστικός και ίσως ακούγομαι απαισιόδοξος, μα απώτερός μου στόχος είναι να συμφιλιωθώ με αυτό που φοβάμαι. Που λες, οι άνθρωποι δεν είμαστε κάτι παραπάνω από έξυπνα ζώα που φέρουμε συνείδηση. Δεν αξίζουμε περισσότερο από κάθε άλλη ύπαρξη, απλά είμαστε πιο ευφυείς και επιβάλλουμε τη θέλησή μας όπου βρούμε και μπορούμε. Μόλις ξυπνήσαμε, κοιτάξαμε τριγύρω προσπαθώντας να αντιληφθούμε τι και πως. Εκεί όπου δεν έφτασε η αντίληψή μας και κατ'επέκταση η γνώση μας, γεννήθηκε ο φόβος. Ο φόβος με τη σειρά του έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους που τον ξεπέρασαν να επιβληθούν στους άλλους. Εδώ κολλάει και η γνωστή φράση πως η γνώση είναι δύναμη. Για να επιβληθούν στους υπόλοιπους, αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι σοφοί δημιούργησαν Θεούς, πολιτισμούς, πόλεις-κράτη, έθνη και κυβερνήσεις, μα πάνω απ'όλα εφηύραν ιδεολογίες βασισμένες σε διαφορετικές φιλοσοφικές θεωρήσεις αντίληψης των πραγμάτων, σύμφωνα πάντα με τη δική τους οπτική. Δεν το έκαναν για κακό, το έκαναν γιατί το θεώρησαν σωστό. Σωστό είναι ό,τι αποδεχόμαστε ως καλό στις εκάστοτε καταστάσεις.
Γιατί όμως τα λέω όλα αυτά ενώ ξεκίνησα να μιλάω για τον έρωτα και το πρώτο φιλί; Που μπορεί να κολλάνε; Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ακριβώς. Τα δάχτυλά μου πληκτρολογούν και η σκέψη μαζί με τη φαντασία χορεύουν σε ρυθμούς τανγκό, παντρεύοντας την εφημερότητά μου με την προδιάθεσή μου για αιώνια ζωή.
Πάντα θα θυμάμαι πως ένιωσα σε κάποιες συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου ως τώρα. Μια από αυτές είναι τότε που έδωσα το πρώτο μου φιλί. Αν υπήρχε εκείνη την ώρα Θεός, δε θα έμοιαζε με άλλον εκτός από εμένα. Το αν πιστεύω στο Θεό δε θα το μάθω ποτέ. Μιλώ για το Θεό όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ. Όχι για το δικό σας Θεό. Ο δικός σας Θεός υπάρχει μονάχα στην φαντασία σας και είναι εκεί για να σας εξουσιάζει. Εγώ με τον Θεό μου είμαστε φίλοι, είμαστε το ίδιο άτομο, είμαστε η ανθρωπότητα, ένα με εσάς τα αδέρφια μου, το σύμπαν ολάκερο. Αυτή τη στιγμή που γράφω μόνο αυτό μπορώ να δω με τη σκέψη μου.
Είναι πέρα για πέρα δύσκολο και σχεδόν αδύνατο να είσαι το άτομο που θα ήθελες να είσαι, να βρεις και να ερωτευθείς το άτομο που φαντάζεσαι, να ζήσεις μαζί του, να το αγαπήσεις και να σε αγαπήσει, να νιώσεις την υπέρτατη ευτυχία. Οι άνθρωποι είμαστε ως επί το πλείστον ανώριμοι, αμαθείς και εγωιστές. Μοιάζουμε τόσο πολύ στα ζώα, απλά είμαστε χειρότεροί τους. Τις περισσότερες φορές που κάποιος θα ερωτευθεί και θα αγαπήσει θα είναι γιατί βρήκε σε κάποιον κάτι να θαυμάσει, κάτι που του λείπει, να γεμίσει το κενό της ύπαρξής του, να καλύψει την αδυναμία του να ζήσει ελεύθερος και μόνος. Σπάνια δυστυχώς συναντά κανείς ανθρώπους που να γνωρίζουν τόσο καλά τον εαυτό τους, να τον αγαπούν τόσο και να τον σέβονται όσο του αξίζει, ανθρώπους που βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τη φύση και το είναι τους που μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν, θυσιάζοντας άλλες τους πτυχές μέσω της αφιέρωσής τους στον ή στην σύντροφό τους, το άλλο τους είναι, το άλλο τους εγώ.
Η φωτογραφία είναι του χρήστη peggychoucair και τη βρήκα στο pixabay.com
Γραμμένο τον Φεβρουάριο του 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου