''Όσο κάποιος είναι νέος να μην αργοπορεί να φιλοσοφήσει, κι όταν γεράσει να μην σκέφτεται πως καταπονείται φιλοσοφώντας. Γιατί κανένας δεν είναι ανώριμος ούτε υπερώριμος για εκείνο που φέρνει την υγεία στην ψυχή. Όποιος, μάλιστα, λέει ότι δεν ήρθε ακόμη ο καιρός για να φιλοσοφήσει ή ότι πέρασε κιόλας μοιάζει με εκείνον που λέει ότι δεν έφτασε η ώρα για να ευτυχήσει ή ότι δεν έμεινε πια καιρός. Πρέπει, λοιπόν, να φιλοσοφεί και ο νέος και ο γέρος: ο ένας καθώς γερνά να βλέπει σαν νέος τα αγαθά (χάρη στα όσα καλά έζησε), και ο άλλος, αν και νέος, να είναι συνάμα και ώριμος, γιατί δεν θα φοβάται όσα είναι να γίνουν.''
Επίκουρος ~ Επιστολή στον Μενοικέα
Το διάβασα στο βιβλίο ''Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι'', Β. Κάλφας & Γ. Ζωγραφίδης, από το Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη
Ο Επίκουρος ήταν ένας από τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και για πολλούς αποτελεί την κορωνίδα της ελληνιστικής εποχής όσον αφορά τη φιλοσοφία. Μέσα από την κοσμοθεωρία του Επίκουρου, μπορεί να φτάσει κανείς στο σημείο του ελληνικού Ζεν, καθώς η ηθική του μας οδηγεί στην αταραξία μέσω της τετραφαρμάκου, των τεσσάρων αρχών που μας προτρέπει να υιοθετήσουμε ώστε να διάγουμε έναν βίο με ευδαιμονία.
Αυτές οι αρχές είναι οι ακόλουθες:
Ο Επίκουρος έζησε με φίλους στη σχολή όπου δημιούργησε, η οποία έλαβε το όνομα Κήπος. Ο Κήπος του Επίκουρου ήταν στην ουσία ένα κοινόβιο το οποίο αποτέλεσε παράδειγμα ώστε να χτιστούν κι άλλα σαν κι αυτό. Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, τα επικούρεια κοινόβια υπήρχαν περίπου για 600 χρόνια και πολεμήθηκαν πολύ από κάθε έναν που ήταν έξω από αυτά, και ειδικότερα από τους Χριστιανούς.
Γιατί άραγε;
Η φιλοσοφία του Επίκουρου, βοηθά το πνεύμα να απελευθερωθεί από τις φοβίες του, δε θα πρέπει να μας φαίνεται παράξενο γιατί πολεμήθηκε από αυτούς οι οποίοι στήριξαν τη δύναμη και την εξουσία τους στο φόβο που δημιούργησαν στον άνθρωπο της εποχής. Κάτι το οποίο γίνεται και σήμερα.
Είναι λύση άραγε ο επικουρισμός στις ημέρες μας, μέσα στα τόσα άγχη που μας δημιουργούν οι φοβίες μας;
Είναι σίγουρα μια επιλογή πάντως...
Επίκουρος ~ Επιστολή στον Μενοικέα
Το διάβασα στο βιβλίο ''Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι'', Β. Κάλφας & Γ. Ζωγραφίδης, από το Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη
Ο Επίκουρος ήταν ένας από τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και για πολλούς αποτελεί την κορωνίδα της ελληνιστικής εποχής όσον αφορά τη φιλοσοφία. Μέσα από την κοσμοθεωρία του Επίκουρου, μπορεί να φτάσει κανείς στο σημείο του ελληνικού Ζεν, καθώς η ηθική του μας οδηγεί στην αταραξία μέσω της τετραφαρμάκου, των τεσσάρων αρχών που μας προτρέπει να υιοθετήσουμε ώστε να διάγουμε έναν βίο με ευδαιμονία.
Αυτές οι αρχές είναι οι ακόλουθες:
- Μη φοβάσαι το Θεό
- Μη σε στενοχωρεί ο θάνατος
- Το καλό εύκολα μπορείς να το κερδίσεις
- Το φοβερό εύκολα μπορείς να το αντέξεις
Ο Επίκουρος έζησε με φίλους στη σχολή όπου δημιούργησε, η οποία έλαβε το όνομα Κήπος. Ο Κήπος του Επίκουρου ήταν στην ουσία ένα κοινόβιο το οποίο αποτέλεσε παράδειγμα ώστε να χτιστούν κι άλλα σαν κι αυτό. Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, τα επικούρεια κοινόβια υπήρχαν περίπου για 600 χρόνια και πολεμήθηκαν πολύ από κάθε έναν που ήταν έξω από αυτά, και ειδικότερα από τους Χριστιανούς.
Γιατί άραγε;
Η φιλοσοφία του Επίκουρου, βοηθά το πνεύμα να απελευθερωθεί από τις φοβίες του, δε θα πρέπει να μας φαίνεται παράξενο γιατί πολεμήθηκε από αυτούς οι οποίοι στήριξαν τη δύναμη και την εξουσία τους στο φόβο που δημιούργησαν στον άνθρωπο της εποχής. Κάτι το οποίο γίνεται και σήμερα.
Είναι λύση άραγε ο επικουρισμός στις ημέρες μας, μέσα στα τόσα άγχη που μας δημιουργούν οι φοβίες μας;
Είναι σίγουρα μια επιλογή πάντως...
Την εικόνα δανείστηκα απ'τον ωκεανό του διαδικτύου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου