Η παραίτηση του ανθρώπου, από τις άλλοτε τρελές περιπλανήσεις του νου, μέσα στον κόσμο και ταξιδεύοντας στον χρόνο, μας κάνει άλλους από αυτούς που δηλώναμε πως είμαστε. Τόσοι και τόσοι άνθρωποι, κουβαλώντας τα κουβάρια τους εδώ κι εκεί, ζώντας μια ζωή ρουτίνας κι άνευ νοήματος, μοιάζουν σα φαντάσματα αλλοτινών και ξεχασμένων χρόνων.
Ο νεός που ξεκίνησε το ταξίδι του χωρίς ιδιαίτερο προορισμό, νιώθει χαμένος μετά από χρόνια αναζήτησης, αισθάνεται ξένος στο ίδιο του το άτομο, καθώς η ζωή που έκανε και οι εμπειρίες που απέκτησε τον άλλαξαν χωρίς αυτός να το καταλάβει.
Ο νέος που για αγάπη μιλούσε, για ειρήνη, ισότητα κι αδελφοσύνη, δε θυμάται σε ποιο συρτάρι του μυαλού του έχει καταχωνιασμένες τις έννοεις των λέξεων αυτών, που άλλοτε συντάρασσαν μα τώρα πια ξεθώριασαν κι αυτές.
Ο νέος, γερός και δυνατός, οπλισμένος με φιλοδοξίες και όνειρα γεμάτος, χάθηκε κι έχασε τον εαυτό του στο πέρασμα του χρόνου. Ξέμεινε από σφαίρες κι όπλα. Μοιάζει πολιτισμένο αγρίμι, ένα αρχίδι φιλοτόμαρο που ξέβρασε η ζωή στον κήπο της και που του χαλά τη γαλήνια αυτή ανοιξιάτικη μυρωδιά.
Γι'αλλού - γι'αλλού ξεκίνησε, μα με ψέματα γαλουχήθηκε, το ψέμα έγινε συνήθεια κι η συνήθεια συμπεριφορά, του γίνηκε χαρακτήρας, σακάκι τρύπιο να φορέσει. Μια δουλειά, μια γυναίκα, δυο παιδιά κι η ζωή στο λούκι.
Φοβάμαι πως μια μέρα θα'χω πεθάνει, θα'χω ξεχαστεί, θα'χω χαθεί.
Πως να μιλήσεις για πράματα που δεν μπορείς ν'αντιληφθείς; Λείπουν οι έννοεις, μυαλό λειψό. Πως θα ειπωθεί ό,τι δεν ειπώθηκε ως τώρα;
Μα αν είναι να πεθάνω, να ξεχαστώ και να χαθώ δεν με νοιάζει, θα νικήσω τον φόβο μου.
Δείτε τα λουλούδια, τα ζώα, την φύση όλη. Πόσες χαμένες συνειδήσεις κρύβονται μέσα;
Μελλοντικοί εαυτοί, μη με ξεχνάτε μέχρι να χαθείτε. Κάποτε ήμουν εσείς. Κάποτε ήθελα να τ'αλλάξω όλα, να γίνω η θυσία στο βωμό της ευτυχίας των άλλων, ένα μπουμπούκι έτοιμο να σκάσει.
Μελλοντικοί μου εαυτοί, μιλούσα για να με ακούσω κι ας μην ήξερα τι έλεγα.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη pixel2013.
Γραμμένο τον Σεπτέμβρη του 2015.
Ο νεός που ξεκίνησε το ταξίδι του χωρίς ιδιαίτερο προορισμό, νιώθει χαμένος μετά από χρόνια αναζήτησης, αισθάνεται ξένος στο ίδιο του το άτομο, καθώς η ζωή που έκανε και οι εμπειρίες που απέκτησε τον άλλαξαν χωρίς αυτός να το καταλάβει.
Ο νέος που για αγάπη μιλούσε, για ειρήνη, ισότητα κι αδελφοσύνη, δε θυμάται σε ποιο συρτάρι του μυαλού του έχει καταχωνιασμένες τις έννοεις των λέξεων αυτών, που άλλοτε συντάρασσαν μα τώρα πια ξεθώριασαν κι αυτές.
Ο νέος, γερός και δυνατός, οπλισμένος με φιλοδοξίες και όνειρα γεμάτος, χάθηκε κι έχασε τον εαυτό του στο πέρασμα του χρόνου. Ξέμεινε από σφαίρες κι όπλα. Μοιάζει πολιτισμένο αγρίμι, ένα αρχίδι φιλοτόμαρο που ξέβρασε η ζωή στον κήπο της και που του χαλά τη γαλήνια αυτή ανοιξιάτικη μυρωδιά.
Γι'αλλού - γι'αλλού ξεκίνησε, μα με ψέματα γαλουχήθηκε, το ψέμα έγινε συνήθεια κι η συνήθεια συμπεριφορά, του γίνηκε χαρακτήρας, σακάκι τρύπιο να φορέσει. Μια δουλειά, μια γυναίκα, δυο παιδιά κι η ζωή στο λούκι.
Φοβάμαι πως μια μέρα θα'χω πεθάνει, θα'χω ξεχαστεί, θα'χω χαθεί.
Πως να μιλήσεις για πράματα που δεν μπορείς ν'αντιληφθείς; Λείπουν οι έννοεις, μυαλό λειψό. Πως θα ειπωθεί ό,τι δεν ειπώθηκε ως τώρα;
Μα αν είναι να πεθάνω, να ξεχαστώ και να χαθώ δεν με νοιάζει, θα νικήσω τον φόβο μου.
Δείτε τα λουλούδια, τα ζώα, την φύση όλη. Πόσες χαμένες συνειδήσεις κρύβονται μέσα;
Μελλοντικοί εαυτοί, μη με ξεχνάτε μέχρι να χαθείτε. Κάποτε ήμουν εσείς. Κάποτε ήθελα να τ'αλλάξω όλα, να γίνω η θυσία στο βωμό της ευτυχίας των άλλων, ένα μπουμπούκι έτοιμο να σκάσει.
Μελλοντικοί μου εαυτοί, μιλούσα για να με ακούσω κι ας μην ήξερα τι έλεγα.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη pixel2013.
Γραμμένο τον Σεπτέμβρη του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου