Βρείτε μου έναν, μονάχα καλό είτε κακό Άνθρωπο και θα σας χαρίσω τα πλούτη όλα. Στη φύση δεν υπάρχει το καλό και το κακό, απλώς ισχύουν οι νόμοι της, κάποιοι θα επιβιώσουν, κάποιοι θα χαθούν, κάποιοι θα φάνε, κάποιοι θα φαγωθούν. Την φύση χαρακτηρίζει μιαν ισορροπία μεταξύ του καλού και του κακού. Το ένστικτο της επιβίωσης και γενικότερα τα ζωώδη ένστικτα διαποτίζουν όλα τα έμβια όντα.
Ο Άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει απ'αυτή την μάστιγα καθώς αποτελεί ένα ζώο. Ένα ζώο ωστόσο που χάρη στη λογική του κατάφερε να επιβληθεί στη φύση και στα υπόλοιπα ζώα. Εκμεταλλευόμενος το όπλο της λογικής του, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια κοινωνία, που λειτουργεί ως οργανισμός, η οποία εντάσσει κάθε νέο μέλος της, ορίζοντας σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο σκέψης του. Ο νέος Άνθρωπος που γεννιέται δεν είναι καλός ή κακός, ή τουλάχιστον είναι κι απ'τα δύο, δεν υπάρχει όμως σχέση που να προσδιορίζει πόσο καλός ή κακός είναι, αποτελεί ένα μικρό ζώο το οποίο απλά έχει τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης, τις οποίες κι αξιοποιεί μέσω των έτοιμων μηχανισμών της κοινωνίας που συναντά.
Μεγαλώνοντας το παιδί αναπτύσσει μια προσωπικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από τις όποιες αρχές κι αξίες έχει λάβει, αποκτά ανεπτυγμένη συνείδηση, γνωρίζει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τη φαντασία κι ό,τι άλλο. Μαθαίνει να ξεχωρίζει το καλό και το κακό σύμφωνα με την ηθική και τα πρότυπα και καλούπια της κοινωνίας μέσα στην οποία μεγάλωσε. Τότε γίνεται ο διαχωρισμός. Μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε ό,τι ονομάζουμε καλό και κατακρίνουμε αυτό που ονομάζουμε κακό.
Ο Άνθρωπος με το που γεννιέται αποτελεί ένα ακατέργαστο διαμάντι κι ο τρόπος που η κοινωνία θα το γαλουχήσει θα δείξει αν το ακατέργαστο διαμάντι καταστραφεί ή αν θα γίνει ένα πανέμορφο διαμάντι. Είμαστε όλοι μας καλοί και κακοί, κάποιοι περισσότερο καλοί, κάποιοι περισσότερο κακοί, κι αυτό αποτελεί μιαν αλήθεια.
Η παιδεία που αποκτούμε μεγαλώνοντας μας κάνει να ξεφεύγουμε απ'τη φύση μας. Μας δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε την ύπαρξή μας, να δούμε που λειτουργούμε σωστά και που λαθεμένα, να δώσουμε χώρο στη βελτίωση, να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι, Άνθρωποι διαμάντια. Η κοινωνία του μέλλοντος απαρτίζεται από διαμάντια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όσο και όμορφα. Το καλό και το κακό ενυπάρχουν μέσα μας, μα για να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή ως σύνολο, θα πρέπει να δώσουμε χώρο στη θετική πτυχή του βαθύτερου εαυτού μας. Ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε, νίκησε την φύση του και μετά ίσως χάθηκε κι αυτός.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη gunthersimmermacher.
Γραμμένο τον Ιούνιο του 2015.
Ο Άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει απ'αυτή την μάστιγα καθώς αποτελεί ένα ζώο. Ένα ζώο ωστόσο που χάρη στη λογική του κατάφερε να επιβληθεί στη φύση και στα υπόλοιπα ζώα. Εκμεταλλευόμενος το όπλο της λογικής του, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια κοινωνία, που λειτουργεί ως οργανισμός, η οποία εντάσσει κάθε νέο μέλος της, ορίζοντας σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο σκέψης του. Ο νέος Άνθρωπος που γεννιέται δεν είναι καλός ή κακός, ή τουλάχιστον είναι κι απ'τα δύο, δεν υπάρχει όμως σχέση που να προσδιορίζει πόσο καλός ή κακός είναι, αποτελεί ένα μικρό ζώο το οποίο απλά έχει τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης, τις οποίες κι αξιοποιεί μέσω των έτοιμων μηχανισμών της κοινωνίας που συναντά.
Μεγαλώνοντας το παιδί αναπτύσσει μια προσωπικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από τις όποιες αρχές κι αξίες έχει λάβει, αποκτά ανεπτυγμένη συνείδηση, γνωρίζει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τη φαντασία κι ό,τι άλλο. Μαθαίνει να ξεχωρίζει το καλό και το κακό σύμφωνα με την ηθική και τα πρότυπα και καλούπια της κοινωνίας μέσα στην οποία μεγάλωσε. Τότε γίνεται ο διαχωρισμός. Μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε ό,τι ονομάζουμε καλό και κατακρίνουμε αυτό που ονομάζουμε κακό.
Ο Άνθρωπος με το που γεννιέται αποτελεί ένα ακατέργαστο διαμάντι κι ο τρόπος που η κοινωνία θα το γαλουχήσει θα δείξει αν το ακατέργαστο διαμάντι καταστραφεί ή αν θα γίνει ένα πανέμορφο διαμάντι. Είμαστε όλοι μας καλοί και κακοί, κάποιοι περισσότερο καλοί, κάποιοι περισσότερο κακοί, κι αυτό αποτελεί μιαν αλήθεια.
Η παιδεία που αποκτούμε μεγαλώνοντας μας κάνει να ξεφεύγουμε απ'τη φύση μας. Μας δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε την ύπαρξή μας, να δούμε που λειτουργούμε σωστά και που λαθεμένα, να δώσουμε χώρο στη βελτίωση, να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι, Άνθρωποι διαμάντια. Η κοινωνία του μέλλοντος απαρτίζεται από διαμάντια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όσο και όμορφα. Το καλό και το κακό ενυπάρχουν μέσα μας, μα για να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή ως σύνολο, θα πρέπει να δώσουμε χώρο στη θετική πτυχή του βαθύτερου εαυτού μας. Ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε, νίκησε την φύση του και μετά ίσως χάθηκε κι αυτός.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη gunthersimmermacher.
Γραμμένο τον Ιούνιο του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου