Carpe diem.
Seize the day.
Άδραξε τη μέρα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το πει κανείς μα το νόημα δε διαφέρει.
Γιατί να αξιοποιήσουμε την ημέρα, να ζήσουμε στο παρόν;
Διότι, όπως μας λέει ένας απ'τους ηθοποιούς που αγαπήθηκαν όσο λίγοι, ο Robin Williams, είμαστε τροφή για σκουλήκια. Το πιστεύουμε ή όχι, μια μέρα κάθε ένας από εμάς θα σταματήσει να αναπνέει, θα παγώσει, θα πεθάνει.
Αυτό είναι και το θέμα της ταινίας Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών. Αν δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στο παρόν, η ζωή μας μπορεί να γίνει αξιοσημείωτη, περισσότερο ζουμερή. Αυτό το μήνυμα προσπαθεί να μας περάσει και το καταφέρνει με διάφορους τρόπους.
Κεντρική ιδέα της είναι ότι οι λέξεις κι οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ένας απ'τους τρόπους που γίνεται κάτι τέτοιο, αφορά στην ποίηση.
Ο Williams το παραθέτει πολύ όμορφα: we don't read and write poetry because it's cute, we read and write poetry because we are members of human race, and human race is fulled with passion.
Είμαστε γεμάτοι ζωή, είμαστε η ίδια η ζωή, ο κόσμος, ο Θεός. Και μέσω της έκφρασής μας, καταφέρνουμε να αισθανθούμε περισσότεροι ζωντανοί, γιατί μέσω αυτής επιτυγχάνεται κι η αυτοπραγμάτωσή μας.
Η ιατρική, η δικηγορία, τα οικονομικά, όλα αυτά είναι σημαντικότατα για τη διατήρηση της ζωής αλλά η ποίηση, η ομορφιά, ο ρομαντισμός κι η αγάπη, είναι αυτά για τα οποία ζούμε.
Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας γίνεται ιδιαίτερη μνεία σε συγκεκριμένους ποιητές οι οποίοι ήταν και φιλόσοφοι μεταξύ των άλλων. Ο Walt Whitman, ο Henry David Thoreau κι ο Robert Frost αναφέρονται και δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στα λεγόμενα του Robins.
«Η ζωή υπάρχει κι έχει ταυτότητα κι εσύ είσαι ζωντανός και μπορείς να προσφέρεις κάτι. Τι είναι αυτό που θα προσφέρεις;» μας ρωτάει ο πρωταγωνιστής.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα από τα καλύτερα σχολεία της εποχής εκείνης και μια ομάδα μαθητών παρακινείται να δημιουργήσει τον ''Κύκλο των Χαμένων Ποιητών'', μιας άτυπης ομάδας η οποία συναντιέται, διαβάζει ποίηση, σκέφτεται κι ονειροπολεί. Ό,τι πρέπει δηλαδή για την εφηβική ηλικία. Έλα όμως που οι νέοι ξυπνούν κι αφήνονται να παρασυρθούν απ'τα συναισθήματα, τα πάθη και τους πόθους τους κι η κατάσταση ξεφεύγει. Ξεφεύγει μα παραμένει ζωντανή. Ακόμα κι αν κάποιοι φεύγουν.
Σε μια παράφραση του Θορώ: most men lead lives of quiet desperation, ο δάσκαλος των παιδιών τους προτρέπει: don't be like that, break out! Βρείτε, λέει, τη δική σας φωνή κι εμπιστευτείτε την.
Μπρος στον παραλογισμό, στην αδιαφορία κι υποκρισία του κόσμου σήκωσε άνθρωπε ανάστημα και τόλμησε να διεκδικήσεις την αυθεντία του εαυτού σου, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Τόλμα την ελευθερία, την ζωή.
Διάλεξε τον δρόμο που επιλέχθηκε λιγότερο κι ας είναι ο πιο δύσκολος, θα'ναι ξέρεις ο σωστός. Παίξε κι άσε τους άλλους να σε ωθήσουν στα άκρα γιατί μόνο έτσι θα τα υπερβείς. Γράψε κι εκφράσου και μη δίνεις σημασία στα λεγόμενα των άλλων, ακόμη και για τα απλά και καθημερινά πράγματα μπορούν να γραφούν μεγάλα ποιήματα, ακόμη κι έπη. Μην είσαι συνηθισμένος και μην ξεχνάς ότι όλοι μας θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη για αποδοχή απ'τους άλλους, πρόσεχε μην πέσεις στην παγίδα που εσύ ο ίδιος σου στείνεις. Μην ξεπουλιέσαι λοιπόν. Βρες το δικό σου δρόμο και γίνε Θεός, ένας Θεός που κολυμπά κόντρα στο ρεύμα.
Ορίστε το trailer:
Υ.Γ. Κρίμα που έπρεπε να μεταφραστεί ο αρχικός τίτλος ''Dead Poets Society'' που ακούγεται τόσο δεσποτικός και ποιητικός. Τουλάχιστον κι ως ''Κύκλος των Χαμένων Ποιητών'' δεν πάει πίσω...
Seize the day.
Άδραξε τη μέρα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το πει κανείς μα το νόημα δε διαφέρει.
Γιατί να αξιοποιήσουμε την ημέρα, να ζήσουμε στο παρόν;
Διότι, όπως μας λέει ένας απ'τους ηθοποιούς που αγαπήθηκαν όσο λίγοι, ο Robin Williams, είμαστε τροφή για σκουλήκια. Το πιστεύουμε ή όχι, μια μέρα κάθε ένας από εμάς θα σταματήσει να αναπνέει, θα παγώσει, θα πεθάνει.
Αυτό είναι και το θέμα της ταινίας Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών. Αν δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στο παρόν, η ζωή μας μπορεί να γίνει αξιοσημείωτη, περισσότερο ζουμερή. Αυτό το μήνυμα προσπαθεί να μας περάσει και το καταφέρνει με διάφορους τρόπους.
Κεντρική ιδέα της είναι ότι οι λέξεις κι οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ένας απ'τους τρόπους που γίνεται κάτι τέτοιο, αφορά στην ποίηση.
Ο Williams το παραθέτει πολύ όμορφα: we don't read and write poetry because it's cute, we read and write poetry because we are members of human race, and human race is fulled with passion.
Είμαστε γεμάτοι ζωή, είμαστε η ίδια η ζωή, ο κόσμος, ο Θεός. Και μέσω της έκφρασής μας, καταφέρνουμε να αισθανθούμε περισσότεροι ζωντανοί, γιατί μέσω αυτής επιτυγχάνεται κι η αυτοπραγμάτωσή μας.
Η ιατρική, η δικηγορία, τα οικονομικά, όλα αυτά είναι σημαντικότατα για τη διατήρηση της ζωής αλλά η ποίηση, η ομορφιά, ο ρομαντισμός κι η αγάπη, είναι αυτά για τα οποία ζούμε.
Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας γίνεται ιδιαίτερη μνεία σε συγκεκριμένους ποιητές οι οποίοι ήταν και φιλόσοφοι μεταξύ των άλλων. Ο Walt Whitman, ο Henry David Thoreau κι ο Robert Frost αναφέρονται και δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στα λεγόμενα του Robins.
«Η ζωή υπάρχει κι έχει ταυτότητα κι εσύ είσαι ζωντανός και μπορείς να προσφέρεις κάτι. Τι είναι αυτό που θα προσφέρεις;» μας ρωτάει ο πρωταγωνιστής.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα από τα καλύτερα σχολεία της εποχής εκείνης και μια ομάδα μαθητών παρακινείται να δημιουργήσει τον ''Κύκλο των Χαμένων Ποιητών'', μιας άτυπης ομάδας η οποία συναντιέται, διαβάζει ποίηση, σκέφτεται κι ονειροπολεί. Ό,τι πρέπει δηλαδή για την εφηβική ηλικία. Έλα όμως που οι νέοι ξυπνούν κι αφήνονται να παρασυρθούν απ'τα συναισθήματα, τα πάθη και τους πόθους τους κι η κατάσταση ξεφεύγει. Ξεφεύγει μα παραμένει ζωντανή. Ακόμα κι αν κάποιοι φεύγουν.
Σε μια παράφραση του Θορώ: most men lead lives of quiet desperation, ο δάσκαλος των παιδιών τους προτρέπει: don't be like that, break out! Βρείτε, λέει, τη δική σας φωνή κι εμπιστευτείτε την.
Μπρος στον παραλογισμό, στην αδιαφορία κι υποκρισία του κόσμου σήκωσε άνθρωπε ανάστημα και τόλμησε να διεκδικήσεις την αυθεντία του εαυτού σου, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Τόλμα την ελευθερία, την ζωή.
Διάλεξε τον δρόμο που επιλέχθηκε λιγότερο κι ας είναι ο πιο δύσκολος, θα'ναι ξέρεις ο σωστός. Παίξε κι άσε τους άλλους να σε ωθήσουν στα άκρα γιατί μόνο έτσι θα τα υπερβείς. Γράψε κι εκφράσου και μη δίνεις σημασία στα λεγόμενα των άλλων, ακόμη και για τα απλά και καθημερινά πράγματα μπορούν να γραφούν μεγάλα ποιήματα, ακόμη κι έπη. Μην είσαι συνηθισμένος και μην ξεχνάς ότι όλοι μας θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη για αποδοχή απ'τους άλλους, πρόσεχε μην πέσεις στην παγίδα που εσύ ο ίδιος σου στείνεις. Μην ξεπουλιέσαι λοιπόν. Βρες το δικό σου δρόμο και γίνε Θεός, ένας Θεός που κολυμπά κόντρα στο ρεύμα.
Ορίστε το trailer:
Υ.Γ. Κρίμα που έπρεπε να μεταφραστεί ο αρχικός τίτλος ''Dead Poets Society'' που ακούγεται τόσο δεσποτικός και ποιητικός. Τουλάχιστον κι ως ''Κύκλος των Χαμένων Ποιητών'' δεν πάει πίσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου