Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει πως ''κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι ανεπανάληπτος''. Για εμένα, σύμφωνα με αυτή τη φράση, κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα κράμα διαφορετικών χαρακτηριστικών που προσδιορίζουν την ύπαρξή του και τον καθιστούν ξεχωριστό. Ωστόσο, όλοι οι άνθρωποι βιώνουν παρόμοια αν όχι ίδια συναισθήματα και θέλουν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Όλοι θέλουν να ικανοποιήσουν τη δίψα και την πείνα τους, να ξεκουράσουν το κουρασμένο τους κορμί, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να νιώσουν τον έρωτα, να δημιουργήσουν και να αφήσουν, να ζήσουν.
Πάνω σ'αυτές τις αλήθειες πρέπει να βασίσουμε τις ηθικές αρχές κι αξίες της κοινωνίας μας.
Στο σώμα, στα μάτια, στη σκέψη του άλλου, υπάρχει λίγο από εμάς. Ο άλλος δεν είναι παρά ένας άλλος μας εαυτός ασχέτως των διαφορών μας. Πάντα πρέπει να έχουμε στο νου πως η συμπεριφορά και η στάση μας απέναντι στον άλλο είναι επί της ουσίας η συμπεριφορά και η στάση απέναντι σε εμάς τους ίδιους.
Υπάρχει ένα πλαίσιο ολότητας βασισμένο σε απειροστικές κοιτίδες. Είμαστε μικρά μικρά κομματάκια Θεού που στο σύνολό μας δημιουργούμε το σύμπαν, τον λόγο. Κάθε άνθρωπος φέρει τη βαριά κληρονομιά της συνέχειας κι εξέλιξης, την αξιοποίηση των κόπων και ζωών των προγόνων του, που κι αυτοί δεν είναι άλλοι παρά κάποιοι ξεχασμένοι μας νεκροί εαυτοί. Η παγκόσμια συνείδηση που εξελίσσεται εδώ και χιλιάδες χρόνια υπάρχει γραμμένη σε φιλοσοφικά βιβλία που περιμένουν να διαβαστούν σαν ποιήματα, να απαγγελθούν σαν ύμνοι, να τραγουδηστούν σαν ωδές.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη Free-Photos.
Γραμμένο τον Μάη του 2015.
Πάνω σ'αυτές τις αλήθειες πρέπει να βασίσουμε τις ηθικές αρχές κι αξίες της κοινωνίας μας.
Στο σώμα, στα μάτια, στη σκέψη του άλλου, υπάρχει λίγο από εμάς. Ο άλλος δεν είναι παρά ένας άλλος μας εαυτός ασχέτως των διαφορών μας. Πάντα πρέπει να έχουμε στο νου πως η συμπεριφορά και η στάση μας απέναντι στον άλλο είναι επί της ουσίας η συμπεριφορά και η στάση απέναντι σε εμάς τους ίδιους.
Υπάρχει ένα πλαίσιο ολότητας βασισμένο σε απειροστικές κοιτίδες. Είμαστε μικρά μικρά κομματάκια Θεού που στο σύνολό μας δημιουργούμε το σύμπαν, τον λόγο. Κάθε άνθρωπος φέρει τη βαριά κληρονομιά της συνέχειας κι εξέλιξης, την αξιοποίηση των κόπων και ζωών των προγόνων του, που κι αυτοί δεν είναι άλλοι παρά κάποιοι ξεχασμένοι μας νεκροί εαυτοί. Η παγκόσμια συνείδηση που εξελίσσεται εδώ και χιλιάδες χρόνια υπάρχει γραμμένη σε φιλοσοφικά βιβλία που περιμένουν να διαβαστούν σαν ποιήματα, να απαγγελθούν σαν ύμνοι, να τραγουδηστούν σαν ωδές.
Την εικόνα βρήκα στο pixabay.com και είναι του χρήστη Free-Photos.
Γραμμένο τον Μάη του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου